SUMMER READING: Orphan Train

Eén van mijn favoriete manieren om boeken te ‘ontdekken’ is via The New York Times Bestseller’s List. Veel boeken spreken me absoluut niet aan, maar soms staat er iets tussen waarvan ik denk ‘dat moet ik lezen’. Zo kwam ik ook in aanraking met ‘Orphan Train’ van Christine Baker Kline. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van het fenomeen ‘Orphan Trains’ gehoord, maar het is geen verzinsel. Tussen 1853 en 1929 zijn er ruim 200.000 kinderen vanuit steden aan de Amerikaanse oostkust per trein vervoerd naar het middenwesten van Amerika, naar het platteland. In de steden was er geen plek voor weeskinderen, op het platteland was er ruimte en konden de kinderen een handje helpen. Een mooi idee, maar de werkelijkheid was vaak minder mooi, de kinderen werden vaak slecht behandeld en gebruikt als halve slaven.

Het boek speelt zich zowel in het heden (2011) als het verleden af. In het heden maken we kennis met de zeventienjarige Molly. Ze trekt van pleeghuis naar pleeghuis en kan nergens rust vinden. Nadat ze probeert een oud boek uit de bibliotheek te stelen krijgt ze een taakstraf van 50 uur opgelegd. Haar taakstraf voert ze uit bij de 90-jarige Vivian, een rijke vrouw met een enorm groot huis en een zolder vol dozen die uitgezocht moeten worden. Molly verwacht niet dat Vivian haar problemen begrijpt, zo’n rijke oude vrouw snapt er toch niks van? Maar niets blijkt minder waar. Vivian blijkt niet altijd zo fortuinlijk geweest te zijn.

En dan gaan we terug naar het verleden. Vivian groeide op in Ierland, verhuisde met haar familie naar New York en raakte door een brand alles en iedereen kwijt. Na een paar maanden in een weeshuis geleefd te hebben, wordt ze op een orphan train gezet die haar naar Minnesota brengt. Helaas treft Vivian het niet met haar pleegouders, hoewel de dan 9-jarige Vivian verplicht naar school moet, wordt ze keihard aan het werk gezet. Wanneer de beurs in stort wordt de situatie er niet beter op.

Het leven van Molly en Vivian kent dus meer paralellen die je op het eerste gezicht zou verwachten. en de verhalen worden op een mooie manier met elkaar verweven. 100 jaar geleden was er geen goed systeem voor kinderen zonder ouders en waren kerken en andere liefdadigheidsinstellingen aangewezen de kinderen te helpen, maar pleeggezinnen zijn ook niet altijd de oplossing, zo blijkt.

Toen ik eenmaal begon met het lezen van dit boek zat ik er meteen volledig in. Young Adult boeken en chickflicks lees ik vaak in een dag wel uit, soms heb ik er twee dagen voor nodig. Maar een ‘echte’ roman, daar doe ik vaak wel wat langer over. Dat was niet het geval met dit boek. ’s ochtends las ik nog een ander boek, ’s middags begon ik aan dit boek en ’s avonds was het uit. Al het andere kon me op dat moment gewoon eventjes gestolen worden. Het boek is heel erg kleurrijk geschreven, daardoor heb je het gevoel dat je er midden in zit, of het nu 1929 in Minessota is of 2011 in Maine.

Lachen: Af en toe, niet omdat het hilarisch was, maar mooi.
Huilen: Een paar traantjes, om het onrecht.
Irritaties: Nee, alleen aan de oneerlijkheid. Maar dat heeft niets met het boek te maken, meer met de situatie. Oh en ik had graag nog 30 bladzijden extra gehad omdat ik het einde een klein beetje abrupt vond.
Opvallend: Het boek is losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Aanrader: Als je van een lesje geschiedenis en een mooi verhaal houdt, zeker lezen.
Hartjes: ??????????

Orphan Train van Catherine Baker Kline koop je voor €8,99 bij Bol.com, de Nederlandse vertaling De Kindertrein koop je voor €19,99 bij Bol.com.

Liefs,
Annemerel