SUMMER READING: The Assistants #10

Nee, ik had zondag netjes mijn boek op tijd uit, maar om de een of andere reden kwam het er niet van om mijn blog over het boek te schrijven. En dat terwijl The Assistants een heel leuk boek bleek te zijn, precies zo easy-breazy-summery als ik van te voren hoopte.

Ik moet toegeven, na de eerste hoofdstukken had ik er niet zo heel veel vertrouwen meer in. Tina Fontana, een 30-jarige assistente van de meest invloedrijke man in de media heeft zich redelijk in de nesten gewerkt door op een oneerlijke manier 20.000 dollar (haar studieschuld) op haar rekening te laten bijschrijven. Ze wordt betrapt, maar in plaats van alles op te biechten zakt ze – samen met andere assistenten op kantoor –  verder weg in een web van leugens. En dat terwijl Tina in haar leven nog nooit een vlieg kwaad heeft gedaan en eigenlijk hartstikke slim is. Hoe moet ze zich in vredesnaam ooit nog uit deze situatie redden als  het met de minuut erger wordt.

Ik krijg er zelf een beetje buikpijn van, omdat ik besef hoe makkelijk het is om in haar situatie te belanden. Wat had ik gedaan als ik Tina was. OK. Ik denk dat ik die 20.000 dollar in de eerste plaats niet gehouden had, maar ik heb dan ook geen studieschuld van 20.000 dollar*.

En dan komt het besef hoe verschrikkelijk dankbaar ik ben met het Nederlandse studie/leensysteem. Waar je in de Verenigde Staten gerust 30.000, 40.000 soms wel 60.000 dollar per jaar alleen voor je opleiding (!) (dus niet huisvesting, eten, uitgaan, leven) betaalt, was ik ‘slechts’ 1500 euro per jaar kwijt. Ik weet niet hoeveel studiegeld je nu, tien jaar later, betaalt, maar het zal vast niet in de buurt van die Amerikaanse bedragen komen.

En als je dan klaar bent met studeren, dan moet je blij zijn met een baan als assistent. Heel veel studenten belanden uiteindelijk achter de counter bij een koffiebar. Even rustig voor jezelf uitvinden wat je met je leven aanmoet zit er ook niet echt in, aangezien je studieschuld moet worden afbetaald. Nu zeg ik niet dat het in Nederland makkelijk is om een baan te vinden… Toen ik afgestudeerd was (2010) heb ik ook eerst nog anderhalf jaar in de horeca gewerkt terwijl ik wekelijkse sollicitaties stuurde, uiteindelijk kon ik van mijn blog + freelance werk leven, maar dat heeft ook tijd gekost. Maar dit heb ik allemaal wel kunnen doen zonder 100.000 euro studieschuld.

Goed, terug naar het boek. Uiteindelijk legde ik het boek met een grote lach op mijn gezicht weg en besloot ik dat Tina en haar groepje assistenten helemaal niet zo dom waren als ik aanvankelijk dacht. De schrijfstijl van het boek was heel fijn, de conversaties tussen Tina en Emily (een van de andere assistenten) scherp en vaak hilarisch en de ‘girl power’ werkte aanstekelijk. Heerlijk boek voor een dagje strand (of in de regen op de bank, want erg veel strand zie ik de komende week niet in Nederland op het vooruitzicht).

Lachen: JA! Conversaties tussen Tina en Emily waren scherp en hilarisch en het einde zorgde voor een lach op mijn gezicht.
Huilen: Nee… maar heb wel echt meegeleefd.
Irritaties: In het begin dacht ik af en toe wel van, mijn hemel, hou hier mee op. Beetje ‘Becky Bloomwood Shopaholic’ neigingen.
Opvallend: Schrijfster Camille Perri schreef onder andere voor Esquire en Cosmopolitan en was Ghost Writer van verschillende YA-boeken (welke weet ik helaas niet)
Aanrader: yes!

Je koopt The Assistants onder andere op Bol.com voor €10.49

Liefs,
Annemerel

*Even voor de goede orde, ook als ik een studieschuld van 20.000 had gehad, had ik niet die 20.000 gehouden. Ik weet van mezelf, ik zou de rest van mijn leven niet meer rustig slapen als ik wist dat ik zoiets gedaan had. Ik heb toen ik een jaar of zes was een keer een klein lepeltje laten vallen in een winkel wat toen brak en ik kan daar nog steeds ’s nachts over nadenken. Mijn geweten is VEEL te groot.