SUNDAY READING: Je moet (bijna) niks

Ik zat in de vijfde van de middelbare school toen ik met Lianne (u wellicht bekend als ‘Self Help Hipster‘) in contact kwam via MSN (die goede oude tijd). Hoe dit contact precies ontstond weet ik niet meer, dat ging in die tijd eigenlijk een beetje vanzelf; als je een blog had voegde je elkaar toe op MSN. Waarom ik nog zo goed weet dat ik in de vijfde zat? Ik weet dat Lianne examen deed. Erg veel van onze gesprekken kan ik niet meer herinneren, maar ik vond haar altijd ‘redelijk cool’. Haar blogs behoorden tot mijn favorieten ooit, ik was diep diep onder de indruk van haar Engels en haar wijsheid. En dat ben ik eigenlijk nog steeds.

Inmiddels zijn we ruim twaalf jaar verder. We ontmoetten elkaar voor het eerst in 2010 tijdens een heuse ‘blog-meeting’, we hebben ooit zelfs nog Sinterklaas (?) gevierd, ik interviewde haar voor Metro, ze schreef een blog voor mijn blog, ze kwam op mijn boekpresentatie, volgens mij heeft ze ooit zelfs nog een keer bij mij gegeten en introduceerde ze Ed Sheeran bij mij (die ik op dat moment nog niet eens kende, dus kun je nagaan hoe lang dat geleden is!). In 2015 ging voor ons allebei een droom in vervulling, we kregen een boekcontract. En terwijl ik alweer met mijn derde boek bezig ben, ligt Lianne’s eerste boek sinds deze week in de winkel. Haar debuut vereiste net iets meer soul-searching dan Live, Love, Run en Ik heb geen zin. Het resultaat is een prachtig, compleet, motiverend en relativerend verhaal dat je het liefst binnen 24 uur uitleest.

Je moet (bijna) helemaal niks is de titel van het boek. Waarheid als een koe, maar iets dat we nog wel eens vergeten door alle mogelijkheden die we hebben. We moeten werken, onze vrienden zien, sporten, we moeten de wereld zien, we moeten van alles, maar eigenlijk zou je dat woordje ‘moeten’ beter kunnen vervangen door ‘mogen’. Ja natuurlijk, werken is redelijk essentieel als je een dak boven je hoofd wil hebben, maar in essentie is zelfs dat dak boven je hoofd ‘een keuze’, iets dat je wil. Ik probeer zelf ook veel meer in ‘mogen’ dan in ‘moeten’ te denken. Vooral bij trainingen ben ik hier erg streng in voor mezelf, de hele zomer vertelde ik mezelf ‘ik mag trainen’ in plaats van ‘ik moet nog trainen’. En nu ik vier weken aan de kant gezeten heb besef ik me dit maar al te goed. Ik hoef niet te lopen. Ik mag lopen. Dat is een keuze die ik zelf gemaakt heb.

In Je moet (bijna) helemaal niks vind je meer van dit soort wijsheden die je krijgt voorgeschoteld aan de hand van Lianne’s eigen ‘levensverhaal’. Maar panikeer niet, dit is niet het zoveelste sprookjesboek waarin Lianne van zielig-onwetend-hoopje-ellende verandert in de zelfhulpqueen die ze nu is. Dit is geen ‘als ik het kan, kan jij het ook’ verhaal. Lianne laat juist zien dat je zelfs met alle zelfhulpkennis in de wereld nog overspannen kunt raken, iets dat haar in 2016 – tijdens het schrijven van dit boek – overkwam. Natuurlijk gun je dat niemand, maar ik denk dat het in Lianne’s geval haar boek nog een stuk sterker gemaakt heeft.

Lachen: Ja duh, het is Lianne. Niemand die zo scherp en toch luchtig over serieuze onderwerpen kan schrijven. Ook in het Nederlands.
Huilen: Van het lachen?
Irritatie: Dat ik het boek niet aan de kant kon leggen en daardoor kostbare tijd kwijt raakte die ik eigenlijk had moeten besteden aan een opdracht.
Opvallend: Lianne is in het Nederlands net zo leuk als in het Engels, terwijl ik zelf juist zo’n fan ben van het lezen van Engelse boeken (in het Nederlands klinkt zelfhulp vaak zo zweverig).
Aanrader: Zeker! Het verhaal leest heerlijk weg en is motiverend zonder irritant te worden. Als je hoofd over loopt door alle drukte is het lezen van een boek waarschijnlijk het laatste waar je de tijd voor wil nemen, maar geloof me, dit is zo’n ding dat je tijd (en rust) oplevert.
Hartjes: 9/10

Je bestelt ‘Je moet (bijna) helemaal niets’ onder andere bij Bol.com voor €18,99.

Liefs,
Annemerel