SUMMER READING: Revenge Wears Prada

Als ik het afgelopen jaar naar één bepaald boek uitkeek, dan was het Revenge Wears Prada van Lauren Weisberger wel, het vervolg op het boek ‘The Devil Wears Prada’ uit 2003. The Devil Wears Prada was één van de aller eerste chicklits die in mijn boekenkast belandde, dat was nog in de tijd dat ik ‘spaarde’ voor een boek, of moest wachten tot Kerstmis. Met andere woorden: mijn boekenkast was nog geen tiende van mijn boekenkast nu en ik heb The Devil Wears Prada dan ook zeker drie keer gelezen. Om nog maar niet te spreken over de frequentie waarop ik de film bekeken heb. Sinds 2006 heb ik die film met Anne Hathaway en Meryl Streep ieder half jaar opnieuw bekeken. Je zou kunnen zeggen dat ik groot fan was.. ben…

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, ik vond Revenge Wears Prada minder leuk dan ik verwacht had. Nu waren mijn verwachten misschien ook wat hoog, zeker omdat ik ruim een jaar op het boek gewacht heb (en in mijn hoofd het boek al geschreven had), maar dan nog. Het boek is gewoon niet zo goed geschreven. En soms zelfs een beetje saai. Maar je blijft lezen, omdat je hoopt dat het beter wordt (en je wil gewoon weten hoe het afloopt).

Revenge Wears Prada begint tien jaar nadat Andrea/Andy Sachs haar voormalige baas bij Runway – Miranda Priestly – op een druk plein in Parijs tijdens Fashion Week vertelde ‘To Fuck Off’. Maar Andy is nog steeds niet helemaal hersteld van dat ene jaar dat ze Miranda’s Junior Assistent was bij Runway. Na tien jaar heeft ze nog steeds nachtmerries en slapeloze nachten. Ondertussen is er wel een heleboel gebeurd. Haar BFF Lily is naar de andere kant van het land verhuisd, haar vriend Alex heeft haar gedumpt, haar ouders zijn gescheiden, ze heeft een nieuwe vriend (een knappe, lieve en rijke media-erfgenaam) waarmee ze op het punt staat te trouwen en… Andy en Emily (Miranda’s Senior Assistente 10 jaar geleden) zijn van gezworen vijanden veranderd in BFF’s en Partner’s in Crime.

Samen hebben Andy en Emily het prestigieuze Wedding Magazine ‘The Plunge’ opgezet. Een tijdschrift met de allure van Runway, maar dan met een thema, bruiloften. Andy is Editor in Chief, Emily regelt de zakelijke kant en dat doen ze niet onbehoorlijk. In drie jaar tijd is The Plunge uitgegroeid tot een zeer interessant magazine, zo interessant dat The Devil – Miranda Priestly – geïnteresseerd is het te kopen. Miranda is inmiddels niet alleen meer hoofdredactrice van Runway, ze is ook Artisic Director van Elias Clark, de uitgeverij van Runway en Miranda zou The Plunge graag in haar portfolio hebben. Goh, wat toevallig, werd Anna Wintour eerder dit jaar niet Artistic Director van Condé Nast?

So far so good, het verhaal vind ik prima. Okee het is wat ongeloofwaardig dat Andy en Emily in een tijd waarin steeds meer magazines het loodje leggen en ‘luxe’ bijna een vies woord is geworden door de economische crisis, zo’n succesvol high end magazine hebben weten op te zetten. Maar daar lees ik wel doorheen, ik hou zelf ook wel van een beetje dromen over dingen die eigenlijk niet haalbaar zijn, het zijn slechts details. Waar ik wel een probleem mee had, waren de klaagzangen van Andy. In The Devil Wears Prada werd Andy al verteld dat ze een baan had waar miljoenen meisjes een moord voor zouden doen, toen begreep ik dat ze het redelijk zwaar had als assistente van Miranda. Maar nu, als 33-jarige met een man die bijna te perfect voor woorden is, een prachtig appartement en een goede carrière, is het toch bijna egoïstisch om in bijna ieder hoofdstuk van het boek te klagen.

Natuurlijk waren er ook dingen in het boek waar ik wel blij van werd. Ik zag Emily nog steeds als Emily in de film (gespeeld door Emily Blunt) en ze maakte af en toe een paar hilarische opmerkingen. De paar keer dat Miranda voorbij kwam heb ik ook meer genoten van het boek. En okee, ik heb het boek niet met tegenzin gelezen, maar ik had er gewoon veel meer van verwacht.

Ik hoop dat de filmrechten van het boek snel verkocht worden en dat Anne Hathaway, Emily Blunt en Meryl Streep de tijd vinden en bereid zijn om weer in de huid van Andy, Emily en Miranda te kruipen. Want met een klein beetje editing en de acteerkwaliteiten van de actrices, moet het toch weer een fantastische film worden. Eén ding is zeker, dit keer kan de film bijna niet slechter dan het boek ;-).

Huilen: Nope
Lachen: Emily maakte af en toe een hilarische opmerking en Miranda was af en toe lachwekkend, ik heb soms gegniffeld, maar het is geen boek waarbij je continu aan het lachen bent.
Irritaties: Waar moet ik beginnen? Andy maakt overal een probleem van en lost het probleem niet op, in plaats daarvan zeurt ze er over en schuift ze het probleem voor haar uit. Dat is vrij irritant, zeker als je als lezer denkt ‘is het nou echt zo erg’? Daarnaast is het boek af en toe saai en zijn er stukken in het boek waarbij je denkt ‘hmm, helpt dit het plot, is dit nu geschreven om de kwaliteit of de kwantiteit (aantal pagina’s) van het boek te verhogen’.
Opvallend: Miranda Priestly’s vriendschap met Rafael Nadal. Anna Wintour is bevriend met Roger Federer en het ligt er zo dik bovenop dat Rafael Nadal een pseudoniem is voor Roger Federer. In het boek zegt Rafael ook dingen die de echte Rafael Nadal nooit zou zeggen. Mag dat eigenlijk? De naam van iemand zomaar gebruiken en er een verhaal omheen bouwen?
Aanrader: Als echte fan van The Devil Wears Prada lees je Revenge Wears Prada natuurlijk gewoon. Het is dan misschien geen goed boek, het is wel vermakelijk op zijn tijd en ik heb dan ook geen spijt dat ik het boek gekocht en gelezen heb. Maar als je eigenlijk al niet zo’n fan bent van chicklits en je je snel irriteert aan een slechte schrijfstijl, dan zou ik – voor je eigen bestwil – maar wachten op de film..
Hartjes: ??????????

Je koopt Revenge Wears Prada voor 8,99 bij Bol.com. Op 20 augustus komt de Nederlandse vertaling van het boek uit.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin