Vorige week had ik het in de Sunday Talk over mijn bieberfiever. Afgelopen woensdag voelde ik me net een echte hysterische belieber en dat had niets met JB te maken. Het had te maken met het feit dat ik mijn favoriete blogger OOIT ging ontmoeten, tijdens een signeersessie van haar boek Love, Style, Life in Le Bon Marché in Parijs. Super toevallig dat die afgelopen woensdag was, toen ik 24 uur in Parijs was. Nou, eigenlijk helemaal niet toevallig. Ik wist van de signeersessie af voordat ik boekte. Dit maakt het fangirl-plaatje wel compleet he?
Goed, ik nam dus mijn boek mee naar Parijs, want dat wilde ik laten signeren. Maar eenmaal in mijn hotel aangekomen wist ik eigenlijk niet hoe ik dat boek de hele tijd mee zou gaan slepen. Ik had alleen mijn Celine tas bij me en daar past dus geen boek in. Ik had hem in een plasticzakje kunnen stoppen (dat had ik wel bij me), of ik had tussendoor even terug naar het hotel kunnen gaan, maar dat vond ik allemaal maar een beetje onhandig. Dus ik besloot maar gewoon een nieuw boek te kopen bij Le Bon Marché, mijn moeder wilde ook graag het boek hebben, dan kon ik haar blij maken met mijn oude boek.
Maar sorry mam, dat gaat niet door, want bij Le Bon Marché hadden ze dus alleen de Franse versie van het boek. Hartstikke fijn, want nu kan ik mijn Frans oefenen. Maar dat gaat toch net iets makkelijker met het Engelse boek ernaast. Goed, maar het is nog lang geen tijd voor de signeersessie, die begint pas om half vijf en het is nu twee uur. Ik ga eerst nog even winkelen.
Als ik om kwart over vier terug kom naar Le Bon Marché durf ik bijna niet naar binnen. Halleluja, what’s happening to me? Ik snap nu ineens waarom sommige meiden mij geen gedag ‘durven’ zeggen. Ik durf nu niet eens naar een georganiseerde signeersessie. Wat is dit nu weer?! Niet dat ik mezelf wil vergelijken met Queen Garance natuurlijk, maar ik begrijp nu wel ineens dat je heel zenuwachtig kunt zijn als je een blogger ‘in het echt ontmoet’. Damn. Maar ik zet me over mijn angsten heen en ga toch naar boven.
Gelukkig staat er een hele lange rij en heb ik nog eventjes om over mijn angst heen te komen. In de rij lees ik het boek van Garance in het Frans. In de anderhalf uur dat ik in de rij sta (echt geen grap) heb ik vijf pagina’s gelezen, maar het mooie is, het gaat wel steeds makkelijker. Ik merk dat hoe langer ik lees hoe meer dingen van mijn Franse lessen terugkomen. Dit is goed tegen de zenuwen. Als ik eindelijk aan de beurt ben gaat het natuurlijk helemaal fout. Van te voren had ik zoveel (intelligente) vragen en wilde ik zoveel (hilarische) dingen zeggen, maar ik weet niet eens meer wat ik gezegd heb, het zal vast geen indruk gemaakt hebben, op mij heeft het zoveel indruk gemaakt dat ik het nu dus niet meer weet. MAAR GOED! Ik heb mijn foto, ik heb mijn handtekening in het boek en ik heb mijn fangirlmoment gehad. Ik kan vredig terug naar Nederland (waar ik inmiddels dus al ben he, maar dit schrijf ik op woensdagavond, een paar uur na het fangirlmoment).
Hebben jullie fangirlmomenten die je graag met me wil delen? Of ben ik de enige die soms niet altijd even ‘cool’ kan blijven?
Liefs,
Annemerel
Ze heeft een prachtige handtekening in het boek gezet!
Ik heb geen echte fangirlmoment gehad maar ik weet wel dat ik op de grond zou klappen als Beyoncé voor mijn neus zou staan ;-)
Oehhh Garance!! Ik ben ook echt fan van haar super gaaf dat je haar ontmoet hebt Haha ik lees haar blog wel eens in frans om frans te oefenen, toch blij dat je en/ daarna kunt toevoegen in de link :P Wat een inspiratie is ze, en nog meer liefde voor haar door haar videos!
Haha, bij Anouk stond ik te trillen op mijn benen… Weet precies wat je bedoelt ;)
Ik heb dus geen fangirlmomenten maar ik kan me dit wel voorstellen hoor haha. Ik vind de foto erg leuk geworden :-)!
Hahaha wat een leuk verhaal heb je ervan gemaakt :)
Nice! Ik denk dat jouw reactie wel normaal is hoor, denk dat ik dat ook wel zou hebben.
Ah die handtekening is echt tof! Leuke foto!
Zo leuk dat je Garance Doré ontmoet hebt! Ik denk dat ik net hetzelfde fangirlmomentje zou hebben wanneer ik jou ontmoet tijdens een signeersessie voor jouw boek, haha.
Wat gaaf. Shame on me, want ik ken haar niet, maar toch leuk dat je haar hebt mogen ontmoeten en een handtekening gescoord hebt!
Echt supertof dat je haar kon ontmoeten! Wauw, anderhalf uur in de rij staan is best wel heftig, maar dan heb je ook wat. Jouw moment met haar en een prachtige handtekening!
Super leuk! En hele mooie foto!
Die reactie had ik dus ook toen ik Jeroen van Koningsbrugge ontmoette dus die reactie is heel erg normaal als je fan bent, haha.
Wauw wat gaaf! Ik had net zo’n moment toen ik Patrick Dempsey ontmoette, stond helemaal te shaken en kwam echt niet uit m’n woorden. Je bent niet de enige dus!
Het klinkt echt zo tof om haar in het echt te ontmoeten! Ik kan me wel voorstellen dat je super zenuwachtig was haha. Maar de foto is heel erg leuk geworden en je hebt een gesigneerd exemplaar van haar boek, super!
Maar hoe was zij??? Wat zei ze? Was ze aardig? Wat droeg ze allemaal? Hoe ruikt ze? Hahhahhah. Vertel vertel!
Ik heb wel degelijk fangirl momenten gehad, maar dan voor dj’s op hardstyle feesten. Dat is soms nog wat kleinschalig en de meeste dj’s zijn mensen met een baan doordeweeks, die je dus ook op een feestje als feestganger tegen het lijf kunt lopen. Heb via die manier met 1 dj een foto kunnen maken en een ander “droom” ik nog van dat dat zal lukken in februari hahahaha.
Suuuuperleuk!! Ik heb ook nog steeds mijn fangirlmomenten hoor, haha! :) Geloof me, ik stond te shaken op mijn benen toen ik vorig jaar November een meet en greet had met Demi Lovato! Ik ga veel naar concerten, ook veel van bands die na de show nog wel eens naar buiten willen komen om de fans te meeten. Met mijn favoriete band heb ik er geen last meer van, die heb ik intussen al bijna 20 keer live gezien en meer dan dat aantal gemeet en kan ik heeeeeeele gesprekken mee voeren, maar soms met andere bands moet ik er veel aan doen om zo rustig mogelijk te lijken, haha! :P