‘Als je geen Millenials in je zaak wil moet je reserveringen alleen telefonisch mogelijk maken’. Las ik deze week op Twitter. Het aantal gelijkgestemden verbaasde me. Ik ben toch zeker niet de enige ‘Millenial’ die haar telefoon naast Instagram en alle andere Millenial-waardige apps, ook nog steeds gebruikt om mee te bellen?
Ik weet niet of het komt doordat ik voor mijn werk al zoveel schrijf, maar het sturen van mails en app’jes kost mij extreem veel energie. Want vaak is die eerste toenadering tot contact zeker niet het laatste berichtje dat je zal moeten sturen om iets af te spreken. Maar het schrijven van die berichtjes vind ik nog tot daar en toe, het wachten op antwoord, dat is waar ik me het meest aan stoor. Misschien ligt dit aan mijn redelijk ongeduldige aard, maar als ik iets wil regelen, dan wil ik dat meteen doen. Niet over 3 weken en 26 mails. In een telefoongesprek hang je vaak gewoon pas op als alles ‘klaar’ is. Je stuurt wellicht nog een bevestiging per mail, prima, maar de inhoud van die mail hebben jullie al besproken.
Misschien komt dit als een verrassing voor phonophoben, maar met een telefoontje krijg je vaak ook een stuk meer gedaan dan met een mailtje. In een mail kun je veel makkelijker zonder emotie een ‘nee’ verkopen, telefonisch kun je jezelf veel beter uitleggen en het gesprek een stuk beter sturen. Daarnaast is een geschreven berichtje een stuk emotielozer dan een telefoontje.
Wat maakt dat bellen eigenlijk zo spannend? Wat denk je dat die persoon aan de andere kant van de lijn je allemaal aan kan doen? Natuurlijk is het spannend om je baas te bellen, maar heb je dat dan niet met mailen? Als ik een opdrachtgever gemaild heb, heb ik ook buikpijn totdat ik een antwoord terug heb. En dat kan uren, soms wel dagen duren. Dan pak ik toch echt liever de telefoon zodat ik daarna weer door kan gaan met mijn dag.
En dan tot slot.. is het niet veel gezelliger om gewoon lekker samen te praten in plaats van app’en/mailen. Misschien ben ik gewoon een oude kletsmajoor maar ik krijg een stuk meer energie van een telefoongesprek dan van een geschreven berichtje.
Heel benieuwd hoe jullie hier over denken. Telefoonangst of gebruiken jullie je telefoon net als ik nog steeds voor datgene waar hij in eerste instantie voor bedoeld was?
Liefs,
Annemerel
Zelf had ik voorheen ook best wel een beetje belangst maar sinds mijn nieuwe baan is dat echt verdwenen. Alles schiet zoveel meer op als je even belt ! Soms heb je binnen 5 minuten antwoord, terwijl je een dag op een mailtje moet wachten. Nee, geef mij de telefoon maar !
Ik bel nooit. Met bekenden vind ik het gewoon echt niet leuk; bij onbekenden voel ik me erg ongemakkelijk, haha. Nee, laat me maar mailen!
Ik snap volledig wat je bedoelt, bellen is echt gewoon een stuk makkelijker en gezelliger. Alleen heb ik dan vaak juist weer het probleem dat ik het niet prettig vind dat ik die persoon niet zie. Ik maak persoonlijk veel gebruik van non verbale communicatie en mis dat wel bij een telefoon gesprek. Maar een telefonisch gesprek wint het toch wel van WhatsApp en mail, omdat je boodschap dan ook veel duidelijker overkomt. Bij berichtjes heb je vaak dat het nog anders geïnterpreteerd kan worden. Goed dat je dit artikel schrijft, want ik moest er even aan herinnerd worden. Bellen is gewoon veel fijner!
Haha, lekker direct geschreven stuk. Ik ben het helemaal met je eens. Het irritante van mailen is dat als je een actie uitzet, dat je zelf in de gaten moet gaan houden of deze actie ook daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Dus op een gegeven moment staat je hele actielijst helemaal vol met acties van anderen. Daarentegen is het in mijn werk niet mogelijk om van anderen te verwachten dat ze gelijk hun ding doen. Soms duren actie nou eenmaal uren voordat ze zijn uitgevoerd. Maw, de andere kant moet zijn of haar actie inplannen. Overigens ben ik soms ook zo vrij om het in hun agenda in te plannen ;-) Bovenstaande is overigens helemaal werk-gerelateerd. In de privésituatie vind ik het minder vervelend om berichtjes te versturen omdat ik weet dat er wel wordt gereageerd.
Interessant stuk! Ik heb zelf nog steeds wel een beetje telefoonangst, maar waarom inderdaad? Het is wel veel gemakkelijker, daadkrachtiger én gezelliger! Je hebt me wel weer aan het denken gezet, hoor. De volgende keer dat ik de keuze heb om met een opdrachtgever te bellen of mailen, zal ik wellicht toch sneller voor bellen kiezen :)
Ik vind bellen ook zoveel fijner dan een mailtje of een appje. En niet alleen qua werk of school maar ook gewoon privé. En ik vind het altijd fijn om iemand zijn stem te horen.
Bellen is sneller inderdaad. Maar er zijn nou eenmaal mensen die wel die angst voelen. En door te schrijven dat het makkelijker is om even te bellen, gaan ze echt niet sneller bellen hoor! De angst is vaak ook ongegrond, daarom noemen ze het ook een fobie. Mensen met een fobie kunnen et niet makkelijk opzij zetten. Wees blij dat je bent zo gezegend bent om niet angst te hebben om te bellen. Niet iedereen kan dat zeggen. Dan is mailen toch veel veiliger… en het wachten op een antwoord is voor mij helemaal niet lastig. Gewoon doorgaan en wachten totdat je antwoord hebt. Easy peasy. Zo is iedereen anders, gelukkig.
Auteur
Er zijn inderdaad mensen die echt een fobie hebben, maar ik kan me niet voorstellen dat zoveel mensen echt een fobie hebben. Tien jaar geleden hoorde je dit toch veel minder?