THE LIST: My 26 favourite moments from when I was 26

Morgen word ik 27, een leeftijd die ik een paar jaar geleden nog als ‘ontiegelijk volwassen’ bestempelde. Maar ja, tien jaar geleden vond ik 21 ook nog oud en volwassen, nu is mijn zusje 21 en zie ik haar nog steeds als mijn kleine zusje. Leeftijd is maar een stom getalletje, maar toch, 27 hé, dat klinkt verdomd oud. Maar dat is pas morgen, maak je vooral geen zorgen om de dag van morgen ;-)! Het afgelopen jaar wil ik niet zomaar voorbij laten gaan en daarom zet ik graag even mijn 26 favoriete momenten van het afgelopen jaar op een rij.

– Een van mijn favoriete dagen van het afgelopen jaar was mijn verjaardag zelf. ’s Ochtends liep ik hard samen met Roos in Italië, we aten een ijsje en een croissant in Bardolino, lagen de hele middag in de zon, we wandelde naar Lazise voor een heerlijk diner en dronken cocktails aan het water (12 mei)

– De Nike Run in Amsterdam een paar dagen later (16 mei) was een ander hoogtepunt. Ik was met al mijn loop-vriendinnen, Roos was erbij, het was heerlijk weer, de sfeer was super goed en ik verbeterde mijn PR op de 10 kilometer met ruim twee minuten. De euforie was fantastisch.

– Op 21 juni vloog ik samen met Annette van Women’s Health voor het eerst die zomer naar Lapland, om daar samen met topsporters van over de hele wereld de Sunset Relay te lopen, een race tegen de zon. Het was een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Nachtelijke conversaties met (ex)schaatser Bob de Jong over hoe je nu het beste op hoogte kunt trainen, 25 kilometer rennen door de nacht, terwijl de zon niet onder gaat, fantastisch.

– In juli was ik drie weken op vakantie met mijn ouders in Italië, het was een paar maanden voor de Berlijn Marathon en dus stonden er ook lange hardloopafstanden gepland. Maar het was zo warm en onze camping bevond zich bovenop een berg, dus als ik wilde hardlopen moest ik eerst naar beneden lopen en dan omhoog. Mijn enige andere optie om een lange duurloop te doen was rondjes (van 330 meter) op een asfalt baan lopen. Dat deed ik dan ook, 60 rondjes, 20 kilometer. Het was gekkenwerk maar ik voelde me nog dagenlang on top of the world toen ik het eenmaal gehaald had.

– Andere momenten uit die vakantie die ik heel fijn vond waren de uren tussen 13.00u en 16.00u, die ik vrijwel iedere middag samen met mijn MacBook op een terrasje besteedde, daar schreef ik een groot gedeelte van mijn boek, onder het genot van een espresso en soms – als ik het nodig had – een Aperol Spritz.

– Dit mag heel materialistisch klinken, maar de dag dat ik mijn Apple Watch kocht was ook zeker een heel mooie dag. Ik ben nou eenmaal ontzettend blij met Apple producten. Nog steeds ben ik heel blij met mijn horloge trouwens, ik heb gisteren nog een mooi nieuw bandje gekocht (als verjaardagscadeautje voor mezelf).

– Op 1 augustus beleefde ik mijn aller eerste Gay Pride, op de Girls Love 2 Travel boot in Amsterdam, samen met andere bloggers en andere gezellige mensen. Het was prachtig weer, de wijn sloeg na één slok al in als een bom en nou ja, het was ontzettend gezellig.

– Half augustus ging ik voor een tweede keer die zomer naar Lapland, dit keer om daar een hike te doen met Fjällraven. Ik sliep in een tent, wandelde de hele dag met een enorme rugzak op mijn rug, leerde heel veel nieuwe mensen kennen, at de hele dag rendieren vlees en zag de mooiste dingen. Net als mijn eerste keer in Lapland was dit een super bijzondere ervaring.

– Ik was nog niet terug uit Lapland of ik had een hele spannende fotoshoot, de fotoshoot voor mijn boek. Het was augustus, maar Nederland zou Nederland niet zijn als het die dag niet koud, nat en vooral grijs geweest zou zijn. Toch wisten we binnen een dag alle foto’s voor het boek te fotograferen (en dat met vijftien verschillende outfits).

– Een van mijn favoriete runs van het afgelopen jaar was de run die ik deed toen ik in september net een dag in Oostenrijk was (om mijn boek af te schrijven). Het regende eigenlijk al 24 uur, maar ik had zo’n zin om hard te lopen. Binnen drie seconden was ik zeiknat, maar ja, dan maakt ook niks meer uit, ik kon er alleen maar om lachen. Acht kilometer lang. Gelukkig leefde mijn iPhone na dit avontuur nog steeds.

– Eind september, toen ik weer terug was uit Oostenrijk en mijn boek zo goed als af was, voelde ik me een middag lang een prinsesje. In een couturejurk van Addy van den Krommenacker en met haar en make-up van L’Oréal. Zo’n jurk is stiekem helemaal niets voor mij (binnen een kwartier zat er al een draadje los om dat ik te wild was geweest), maar af en toe is het zo leuk om even iemand anders te zijn.

– Een paar dagen later liep ik de marathon in Berlijn. Alles ging goed, ik liep een super dik PR (3.26, 32 minuten sneller dan mijn vorige PR) en na de wedstrijd voelde ik me euforisch. Tijdens de wedstrijd eigenlijk ook al. Ik heb nog nooit zo’n fijne hardloopwedstrijd gehad. Na de marathon at ik hamburgers met Nederlanders die ik net twee dagen eerder was tegenkomen en ’s avonds feestte ik tot na middenacht met de Running Junkies.

– En de dag erna was ook al zo’n mooie dag. Ik voelde me ondanks de marathon die ik net gelopen had, de drank van de avond ervoor en de vier uurtjes slaap helemaal prima! Ik kon alweer vijf kilometer hardlopen met een redelijk tempo en ik kreeg champagne bij Tiffany’s, om mijn prestatie te vieren. Ik kocht toen ook mijn ‘medaille’ in de vorm van een hele mooie armband.

– Mijn eerste ultramarathon liep ik zes dagen na de Berlijn Marathon, samen met Anton-Jan Thijssen en Timo, een vriend van AJ. Ik wist dat het gekkenwerk was, want het was ook nog eens voor een groot gedeelte onverhard, maar het was zo bijzonder. Moet wel zeggen dat we halverwege de run wel even moesten lunchen, ik ging het echt niet volhouden zonder cola.

– Skiën eind oktober, hoe bijzonder is dat? In oktober was er al erg veel sneeuw gevallen op de Kitzsteinhorn (gletsjer bij Kaprun) en ik zei ROOS, kom op, we gaan skiën. En zo geschiedde. Drie heerlijke dagen sneeuw en genieten van de prachtige herfst in Maria Alm.

– En toen kwam ik thuis en zat ik een beetje in een gat, want mijn boek was zo goed als af, ik had geen hardloopwedstrijden op het programma en ik had niet echt een doel. Gelukkig waren jullie daar, want ergens in een weekend begin november liep ik twee dagen achter elkaar een rondje door mijn stad – Den Haag – met jullie. Dat was zo leuk!! Moeten we snel weer een keer doen!

– Begin december nam ik de trein naar Parijs. Niet alleen om een dagje te shoppen in een van mijn favoriete steden ooit, maar ook om twee uur lang in de rij te staan om mijn boek te laten signeren door niemand minder dan Garance Doré, beter bekend als mijn favoriete blogger OOIT!

– Een andere fijne wintersportreis deed ik samen met Roos vlak voor kerst. Er lag nog maar weinig sneeuw in Sölden – de plek waar we gingen skiën – maar dat maakte ons niet heel veel uit, want we konden skiën. We dronken martini’s (shaken not stirred) bij een locatie uit de laatste James Bond film, we gingen naar een fantastische spa en we gingen ook nog een dagje naar München.

– Nog meer wintersport! Sorry, maar mijn eerste wintersportervaring in Noorwegen kan ik niet niet delen. Het was een persreis met hele leuke mensen en we hebben eigenlijk alles gezien dat we konden zien. Heel veel sneeuw, de prachtige Fjorden (met zon) en een dagje met perfect geprepareerde pistes en een strak blauwe lucht.

– Eind januari reed ik op maandagochtend naar Amersfoort om daar de start van de druk van mijn boek mee te maken. Zo bijzonder om dat proces te zien en daadwerkelijk mijn boek gedrukt te zien worden. Het werd zo echt toen.

– Een week later werd het allemaal nog echter, toen ik op 1 februari mijn boek bij de drukkerij op mocht halen. Zo. Ontzettend. Onwerkelijk.

– Waarschijnlijk mijn favoriete dag van het afgelopen jaar was 4 februari, de dag dat mijn boek officieel uit kwam en ik dit vierde bij de Harbour Club Café in het Olympisch Stadion in Amsterdam (dit café is helaas vorige week uitgebrand!). Al mijn liefste vriendinnen waren er, maar ook mijn collega bloggers en journalisten, mensen van bedrijven waar ik graag mee samen werk en natuurlijk mijn familie. Mijn verjaardag vier ik eigenlijk nooit met een feestje, dus dit voelde extra speciaal om al die mensen samen te zien.

– En dan sta je ineens op de cover van Runner’s World! OMG, hier ben ik nog steeds zo blij mee en stiekem ook wel een beetje trots op! Ik wist al een tijdje dat ik op de cover zou komen, maar dat ik ook daadwerkelijk op de cover stond (en niet op het uitklapgedeelte) dat wist ik nog niet.

– Eind februari bracht ik Roos naar Maria Alm waar ze twee weken skiles gegeven heeft. Ik ben in die twee weken zelf ook een paar keer langs geweest en ben met haar gaan skiën na haar lessen. We skieden samen met een Oostenrijkse leraar die al zijn hele leven in het gebied woont en dus ieder paadje kent. Zo leuk om op die manier een skigebied nog beter te leren kennen.

– Nog meer wintersport (ik hou er nu eenmaal echt heel erg van!) samen met Marloes deed ik tien dagen Dutchweek in maart. Het was vermoeiend, ik kreeg een luchtweginfectie, maar het was het allemaal waard. De mensen, de feestjes, het skiën en het tussendoor draaiende proberen te houden van mijn blog en het inleveren van mijn stukken voor Metro, het was een uitdaging maar eentje die ik graag volgend jaar weer aanga.

– De roadtrip die ik afgelopen twee weken deed met Roos is met recht het 26ste en laatste favoriete moment van afgelopen jaar. We reden naar Oostenrijk, zongen ontzettend veel Justin Bieber, ik liep – onverwacht – een PR op de halve marathon, we bezochten Salzburg, we waren een paar dagen in een ontzettend fijn hotel in Italië, we aten de hele dag pasta en dronken aperitivo’s en we deden twee dagen Milaan waar we dit riedeltje van pasta en aperitivo gewoon weer herhaalde. Een prachtige afsluiter van mijn leven als 26-jarige lijkt mij.

Het maken van dit soort lijstjes is echt de beste manier om je leven nog meer te waarderen. Ik ben een gelukkig meisje.

Liefs,
Annemerel