In interviews wordt me steevast gevraagd waarom ik blog. Wat wil ik eigenlijk met mijn blog bereiken. Ik begin dan altijd een klein beetje te stotteren, want een mooi antwoord op deze vraag heb ik eigenlijk nog nooit voor mezelf geformuleerd. Het is allemaal een beetje vanzelf gegaan. “Oh, dus het is je gewoon een beetje overkomen….” Nee dat ook niet echt, denk ik… Overkomen klinkt als “Je hebt er eigenlijk niets voor hoeven doen” en dat is natuurlijk ook weer niet helemaal de waarheid.
Maar toch, ik denk dat ik dertien jaar geleden op een totaal andere manier begonnen ben met mijn blog dan de meeste mensen. Ik dacht niet na over het beginnen van een blog, ik zag een blog van iemand anders, ik dacht, dit vind ik leuk, dat wil ik ook, en een paar uur later had ik een blog. Zo simpel is het gegaan. Natuurlijk heb ik de afgelopen jaren wel iets meer nagedacht over mijn blog, maar ik vind het ontzettend belangrijk dat mijn blog echt en authentiek blijft en als ik dan een compleet business plan op zou gaan stellen, ben ik bang dat dat verloren gaat. Ik produceer graag in het moment, denk vaak niet na of iets bij mijn doelgroep past, maar meer of het bij mij past, vind ik het leuk om dit te maken.
Dat klinkt misschien een beetje egoïstisch, maar het is mijn blog, het is mijn naam en het is mijn persoonlijkheid. Natuurlijk kan ik stukken gaan schrijven waarvan ik weet dat die scoren, waardoor ik misschien meer unieke bezoekers zou krijgen en uiteindelijk meer geld zou kunnen verdienen. Maar dat is niet mijn doel. Mijn doel is juist om een leuke groep lezers om me heen te creëren, die daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in wat ik doe. Ik ben er oprecht van overtuigd dat wanneer ik zo lang mogelijk mezelf blijf, ik het langst overeind zal blijven. En dat is uiteindelijk waardevoller dan een grote zak met geld.
Maar goed, dit is een veel te lange intro voor een lijstje met dingen waarom ik blog. Laten we nu maar beginnen, voordat iedereen al is afgehaakt voordat mijn lijstje begonnen is.
– Door het bloggen train ik dagelijks mijn schrijfkunsten. Doordat ik dit al dertien jaar doe heb ik een redelijk eigen schrijfstijl ontwikkeld. Ik zeg niet dat ‘ie fantastisch is, absoluut niet, maar schrijven voor mijn blog kost me vrijwel nooit moeite, als ik maar een onderwerp heb. Dat laatste is soms wel een uitdaging, maar ook daar kom ik wel uit.
– Ik heb altijd geschreven, toen ik nog geen blog had schreef ik ook, alleen kon ik dat toen met niemand delen. Serieus, als ik iets voor de schoolkrant mocht schrijven op de basisschool, dan maakte dat mijn dag, mijn week, mijn maand! Zelfs het uitdelen van kerstkaarten met daarop zelfgeschreven tekstjes vond ik op de basisschool fantastisch. Ik hou gewoon echt heel erg van schrijven en dat ik dit nu dagelijks kan doen – zonder een woord-limiet – en dat het dan ook nog daadwerkelijk gelezen wordt, dat is toch fantastisch!
– Mijn blog is mijn fotoboek, mijn dagboek. Als ik wil weten wat ik in april 2010 allemaal uitvoerde, hoef ik alleen maar in mijn eigen archief te zoeken. Het is ook zo fijn om langs oude ‘jaargangen’ te scrollen en weer helemaal die emoties van toen te voelen.
– Het is niet alleen een fotoboek en dagboek, het is ook een ontzettend fijn kookboek. Hoe maakte ik ook alweer mijn bananenbrood? Wat ging er ook alweer in die havermoutkoekjes? Wat voor pasta zal ik vanavond eens maken? Ik heb ontzettend veel recepten waar ik inspiratie uit kan halen. Als ik die niet had opgeschreven, was ik ze waarschijnlijk snel vergeten, maar op deze manier vergeet ik ze nooit.
– Ook fijn: ik kom op plekken waar ik anders misschien niet zou komen. Een race tegen de zon in Lapland, een hike in Lapland, skiën in Noorwegen. Maar ook: een interview met Novak Djokovic in Monaco, of een training met Dafne Schippers.
– Ik kan overal werken waar ik wil, als ik maar een internetverbinding heb. En zelfs als er geen WiFi is kan ik vaak nog een beetje uit de voeten. Kost een beetje (ik heb de afgelopen maandent telefoonrekeningen gehad die ontzettend om te huilen waren), maar dan heb je tenminste wel internet en de vrijheid om overal te werken waar ik wil.
– Ik ben zelf de baas over waar ik wel en niet over kan schrijven. Niemand die dat voor mij bepaalt. Ook niemand die zegt dat ik een bepaalde advertorial moet schrijven. Natuurlijk is dat soms ook wel lastig, want wanneer doe je iets wel en wanneer doe je iets niet, die keuze is volledig aan mij en eigenlijk kan niemand me bij die keuze helpen. Maar ik zou het niet anders willen.
– Door mijn blog heb ik me op zo’n manier ‘bewezen’ dat ik dingen mag doen als een column schrijven voor Fashionista, of een wekelijkse pagina voor Metro EN EEN BOEK! Ik bedoel… hoe fantastisch is dat. Ik durf te wedden dat ik zonder blog dit nooit allemaal nu al had kunnen/mogen doen.
– Door mijn blog doe ik dingen die ik anders misschien niet zou doen. Ik vraag me serieus af of ik ooit die halve marathon in 2011 gerend zou hebben als ik geen lezers had gehad, zelfde geldt voor marathons. Nu zou ik het ook doen zonder blog (maar liever niet), maar die eerste stap.. die heb ik toch echt gezet gesteund door jullie. Dus dankjewel. Dankjewel voor alles.
Liefs,
Annemerel
Je bent hartstikke goed bezig en ga vooral zo door. Je blijft lekker jezelf en dat is een van de redenen dat ik jou al zo lang volg. Je blijft jezelf, je bent niet nep. Je vind het ook echt leuk om te schijven en te loggen en doet het niet puur en alleen om het geld en je kan tegen kritiek. Kunnen andere bloggers nog wat van leren.
“Ik produceer graag in het moment, denk vaak niet na of iets bij mijn doelgroep past, maar meer of het bij mij past, vind ik het leuk om dit te maken.” Dit is wat ik zo leuk vind aan zelf bloggen en aan jouw blog! Het persoonlijke aspect vind ik zo waardevol, ik merk het dan ook meteen als er een meer commerciële insteek in een blog zit en dan haak ik toch snel af. Job well done! :)
Ik lees jouw blog elke keer weer met plezier en je bent echt een one of a kind. Ik denk dat jij veel mensen inspireert en ook de down side van het leven laat zien.
Ga vooral nog heel lang door! Ook leuk zo een archief voor je kleinkinderen op een dag ;-)
Ook ik vind de eigenheid zo leuk aan je blog. Je merkt als lezer dat je echt jezelf bent en je bent geen ‘cyber-perfecte’ versie van jezelf. Ook lees ik veel herkenbare dingen en ik vind het zalig dat je ook graag eet en je niet geneert dat je af en toe eens wat minder gezond eet (want tegenwoordig lijkt het alsof je vb. niks van suiker, gluten etc. meer mag eten – terwijl slechts heel weinig mensen echt glutenintolerant zijn trouwens, maar dat is een andere discussie ;-) ).
Ik vind de identiteit van (jezelf) en je blog zo geweldig leuk neergezet! Je bent eerlijk, zo’n doorzetter en laat het ook merken als het leven even niet over rozen gaat. Daardoor blijft het zo leuk om je te blijven volgen!
Soms vind ik het wel jammer dat je over bepaalde dingen opeens zwijgt. Toen je stopte bij Girlscene vertelde je pas veel later dat je gestopt was en je avonturen bij Dutch Cowboys hielden ook opeens op. Nu ben je ons niks schuldig natuurlijk, maar het is wel gek dat je er eerst veel over vertelt en dan opeens niks meer. Waarom is dat?
Auteur
Volgens mij heb ik het bij Girlscene niet veel later verteld? Ik heb het sowieso verteld op het moment dat ik ook mijn afscheidsartikel bij Girlscene heb geschreven, wel zo eerlijk om dat eerst daar te vertellen. Bij DutchCowboys ben ik tijdelijk gestopt omdat het niet meer te combineren was met mijn boek en alle andere werkzaamheden, ik wist zelf niet precies hoe lang mijn pauze zou duren dus dan is het een beetje raar om daar op je blog over te schrijven. Het zou eerst om een paar weken gaan, maar het werd steeds langer.
Daar was ik stiekem ook al een hele tijd nieuwsgierig naar! Ga je wel weer starten bij DC of laat je het voorlopig zo?
Verder eens met de reacties hierboven. Wat jouw blog zo leuk maakt, is het persoonlijke en het eerlijke. Keep up the good work :-).
Jouw blog is een van mijn favorieten omdat hij zo echt en persoonlijk is. Ik vind je schrijfstijl echt onwijs leuk en ben elke keer weer benieuwd wat je doet. Blijf vooral zo doorgaan!
Jouw blog is de enige die ik al een aantal jaar elke dag trouw bezoek en dat net omdat jij zo oprecht en eerlijk overkomt. Goede dingen, slechte dingen, je deelt ze (bijna) allemaal met ons en dat maakt jezelf en jouw blog heel menselijk. Blijf zeker zo verder doen!
Ik ben het volkomen met je eens. Bloggen is iets persoonlijks, zodra je dat “bedrijfsplan” gaat opzetten verlies je die persoonlijke touch al snel. De focus gaat liggen op hoge bezoekersaantallen en een leuk inkomen, lijkt mij gewoon zonde. Ik schrijf daarom ook over onderwerpen die mij zelf aanspreken, niet omdat google analytics zegt dat dat de meest bekeken onderwerpen zijn. Maar goed, ik kan mij overigens wel voorstellen dat het allemaal heel verleidelijk is om geld te verdienen en je bedrijf te maken van je hobby.
Dat vind ik dus zo bijzonder aan jouw blog. Je blogt al zolang en mag toch zeker succesvol genoemd worden, maar je blijft gewoon oprecht en authentiek. Terwijl er ook heel veel ‘grote bloggers’ zijn die meteen heel commercieel worden. Dat gevoel heb ik bij jou helemaal niet, zo leuk!
Ik vind het goed van je dat je nog steeds blogt over wat jij wilt vertellen, en dat je niet blogt om meer bezoekers te trekken.
Eens met dat authentieke inderdaad! Goed stuk, ook wel herkenbaar. Ik denk inderdaad dat je blog zowel gewoon leuk als goed voor je is (je blijft immers schrijven, ook zonder opdrachtgever oid) en in feite ook een soort ‘portfolio’.
Er is maar één blog die ik al jaren dagelijks met plezier volg en dat is die van jou! Juist doordat je zo dicht bij jezelf blijft en in het moment schrijft. Dus dankjewel daarvoor!
Wat een super leuk artikel dit :) En ja, ik snap je volledig dat je over dingen schrijft die je echt leuk vind, dat is ook belangrijk.
Ik vind jou blog zo leuk omdat het echt JIJ is, we leren op deze manier jou kennen en niet iemand die het voor het geld doet, want dat lees je terug. Daarnaast ben je voor mij een inspiratiebron en vind ik je gewoon heel tof. Ga zo door Annemerel!
Leuk artikel, ik lees je blog graag omdat ik er van kan leren. Jouw doorzettingsvermogen op oa het gebied van hardlopen, daar heb ik respect voor. En wat ik erg fijn vind, je hebt geen commerciële insteek en blijft dicht bij jezelf. Heel belangrijk bij een blog. Daarom blijf ik terug komen en lees ik graag je blogs op momenten dat ik lekker daar de tijd voor heb.