Dat autorijden en ik niet altijd even goed samen gaan, zal de oplettende lezer vast niet ontgaan zijn. Ik irriteer me vaak aan mensen die langzaam rijden, ik zie nog wel eens een stoepje over het hoofd, ik kan niet op mijn TomTom kijken en rijden tegelijk. Maar het probleem dat ik afgelopen dinsdag had, had vooral ook heel veel te maken met het lot, al zeg ik het zelf.
We hadden een kerstdiner van het moederbedrijf van Girlscene in Wijk aan Zee. Dat ligt dus ergens boven IJmuiden. Niet echt om de hoek dus voor mij. Het OV was geen optie, want de dichtstbijzijnde bushalte was op 42 minuten loopafstand van de feestlocatie verwijderd. Ik zou wel rijden, ik zou eerst thuis werken en dan om 15.00u in mijn auto stappen richting de Keizersgracht in Amsterdam om een paar meiden op te halen en vervolgens zouden we doorrijden naar IJmuiden. Goed, prachtig plan. Vooral het aspect van in de spits door het centrum van Amsterdam crossen. Maar uiteindelijk bleek dat nog wel het minste probleem te zijn, er was namelijk iets dat nog veel zenuwslopender was.
Toen ik de straat uitreed had ik nog een achtste tank. Ik heb een Ford KA, dus mijn tank is niet erg groot, een achtste tank betekent ongeveer vier liter benzine. Nou, daar moest ik het wel mee redden tot de snelweg, dacht ik.
Maar vijf minuten later, was het tankmetertje ineens helemaal naar beneden gezakt en gaf het een angstaanjagend oranje lichtje. Shit. OK, eerste tankstation dat ik tegen kom ga ik naartoe. Maar ik kwam niks tegen en toen ik de snelweg na 35 minuten eindelijk bereikt had (het verkeer in Den Haag is ook een drama), zat het metertje zelfs onder het laatste streepje. Lichte paniek. Ik belde mijn vader (handsfree!) “Pap, ik zit nu op het Prins Clausplein, hoe ver is het nog rijden tot het dichtst bij zijnde benzinestation?” Zijn antwoord? “NA LEIDEN”. Shit. Maar hoever is Leiden dan nog? Een bordje langs de weg gaf mij mijn antwoord, nog 20 kilometer. “OK pap, ik ga heel goed opletten en ik ga gewoon heel rustig negentig rijden”.
De afslag van het benzinestation had ik zo gevonden, ik voelde me zo euforisch! Totdat ik op een T splitsing kwam waar geen enkel bordje stond, shit, moest ik nou naar Links of naar Rechts? Ik koos rechts en ik koos verkeerd. Ik reed zo het tankstation voorbij en kwam op een parallelweg langs de snelweg terecht, met éénrichtingsverkeer. Nooooooooo!!!! Mijn vader weer gebeld, “PAPAAAAA OH MY GOD IK BEN ER VOORBIJ GEREDEN, WAT NU?!”. Mijn vader zei dat ik m’n auto aan de kant moest zetten en een benzinestation op mijn telefoon moest zoeken, maar ik kon nergens stil staan en daarbij, stel je voor dat ik hem daarna niet meer aan de praat zou krijgen, m’n auto maakte nu ook eens in de zoveel tijd een verontrustend geluidje “Pieeeeeppp” “Pieeeeeeppp”.
Uiteindelijk ben ik de snelweg overgestoken en een heel stuk teruggereden, in de hoop een benzinestation tegen te komen. Waar vind je een benzinestation als je hem nodig hebt?! Pffffffffffft! Toch mijn auto maar stil gezet en mijn TomTom erbij gepakt en “een nuttige plaats” ingevoerd, dichtstbijzijnde benzinestation por favor! Ok, 1,2 kilometer, dit gaan we redden. Maar als mijn TomTom na 1,2 kilometer zegt “bestemming bereikt” is het enige dat ik zie een freaking bouwval! Ik heb mijn TomTom in de twee jaar dat ik hem nu heb, nog NOOIT ge-update. Nou, dat is dus niet slim ben ik achter gekomen.
Volgende benzinestation? Twee kilometer verderop! Maar door mijn panische status mis ik een afslag en verspringt het aantal kilometers spontaan, niet nog twee, maar nog drieenhalve kilometer. Dit is dus het moment dat de tranen in mijn ogen springen en ik snikkend mijn collega Danique bel “Daa-haa-niquee ik denk niet dat ik het ga redden om 17.00u er te zijn, mijn au-au-au-to staat bijna sti-i-i-l, mijn benzine is op, boeeehhhhhh”.
Het moment dat ik uiteindelijk een benzinestation vind is één van de mooiste uit mijn leven (ik heb gevoel voor drama, dat moeten jullie me nageven). Dat het vijf minuten kostte voordat ik doorhad dat ik eerst mijn creditcard in de automaat moest stoppen voordat ik kon tanken (NEE HE, DEZE POMP IS LEEG!!!), daar denken we gewoon maar even niet aan.
Vervolgens rij ik in precies een half uur van een industrieterrein bij Leiden naar de grachten van Amsterdam. Spits? Welke spits? Files? Welke files?! Ohh.. en flitsers, welke flitsers? Trajectcontrole zeg je.. Oh shit, ik hoop het niet… Ach, we zien ze wel op de mat verschijnen (of niet, hopelijk!).
Wat is jouw grootste drama dat je tijdens het autorijden hebt meegemaakt?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Oh jezus, ik vind het altijd zo eng om te rijden terwijl het lampje brandt dat de tank leeg is! Hoewel je dan nog wel 5 kilometer hebt en je er nog zo’n 50 kilometer mee kunt rijden, stel je voor dat je ineens in the middle of nowhere stil komt te staan.. Gelukkig zit er op nog geen kilometer van mijn huis een tankstation (wel vier..) dus tanken kan ik gelukkig altijd, maar ik begrijp je paniek haha.
Ik heb geen auto dus heb me nog nooit in zo’n situatie bevonden maar ik kan me heeeel goed voorstellen dat dit niet heel prettig was.
Oooh, wat erg! Haha, ik kan me zo voorstellen dat ik ook helemaal euforisch zou zijn als je eenmaal een benzinestation hebt gevonden :P! Ik heb ook zo’n verhaal.. Vriendlief en ik reden naar een treinstation om met de trein naar Amsterdam te gaan en daar een leuke vrijdagavond te hebben. Wij parkeren de auto netjes in een 24-uurs parkeergarage, niks aan de hand. Toen we ’s nachts eenmaal terug kwamen (kaartje betaald, auto ingestapt, kaartje ingevoerd bij de slagboom) ging de slagboom wel omhoog, maar de gigantische deur van de garage niet!! En we konden niet tot achter de slagboom rijden, want daar zat direct die deur. Na een tijdje wachten ging toen ook nog eens de slagboom dicht zodat we wel weer de garage in moesten. We besloten maar weer de garage in te rijden (vriend reed in mijn auto) en dan maar iemand te bellen bij de parkeerautomaat. Maar.. Dit was een krappe parkeergarage, en naar de slagbomen toe rijd je een helling af. Dus wij moesten achteruit rijden, de helling op. Op zich geen probleem, ware het niet dat er een klein stukje van de muur iets vooruit stak (wat we allebei niet hadden gezien) waar we keihard met de zijkant van de deur en zijspiegel tegen aan kwamen! Dit was aan mijn kant dus na een eerste gigantische schrik reactie probeer ik ook mijn tranen binnen te houden. Shit! Echt niet de schuld van mijn vriend, want we hadden het allebei sowieso niet gezien, maar ik was echt on the verge of tears.. Er is niks aan de hand met de spiegel, maar er zitten krassen aan de zijkant waar je u tegen zegt.. Zowat de hele deur ziet er gehavend uit. Toen we eenmaal weer boven waren (en vriendlief mij iets had gekalmeerd) hebben we iemand van de parkeergarage gebeld en die zou het wel even regelen. Ook nog eens geen vriendelijke man die we aan de lijn hadden, en er staat ook nog eens onder aan het bordje van de parkeergarage in kleine lettertjes dat ze niet aansprakelijk zijn voor welke schade dan ook. Na dat gesprek reden toen naar de slagboom, die meteen open ging en daarna ging ook meteen de deur open, pfieuw. Maar ik heb echt wel even flink gebaald die avond!
Ook echt een auto-drama ;). xx.
Aaah dat klinkt echt super vervelend inderdaad! Zoiets kan je avond echt ontzettend verpesten.
Jeetje wat stressvol. Zat er geen benzinestation in Den Haag zelf?
Oh my…dat klinkt niet grappig. Ik zou ook helemaal in de stress schieten en niet meer normaal na kunnen denken. Heb ook weleens zo’n situatie gehad met mijn vriendje. Maar die had na al dat gedoe blijkbaar geen pinpas bij zich om bij het self-service station te kunnen tanken… Gelukkig kwam er net op dat moment een andere auto aanrijden, met een aardige vrouw die ons wilde helpen. Yay… Eind goed, al goed…
Oh wat verschrikkelijk! Maar ook verschrikkelijk leuk geschreven!
Haha, herkenbaar (zo reden wij eens bij Parijs, of naja.. zo stonden we uiteindelijk in de file). Maar, waarom heb je geen app op je telefoon met dichtsbijzijnde tankstations? Die heeft ons al meerdere malen gered (ik heb een vriend die ’t leuk vind om zo lang mogelijk door te rijden).
Er zit ook een ESSO tankstation praktisch naast het prins claus plein (afslag 8 leidschenveen/forepark nemen), dan weet je dat voor de volgende keer :)
Leuk geschreven! Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen :)
Oei klinkt niet zo leuk, maar achteraf is het wel een ‘ervaring’ om door te vertellen. Heb ook zo iets gehad met m’n vriendje, 5 km van bestemming, stilgevallen (gelukkig op de pechstrook, maar toch). Een lang stuk op de autosnelweg waar natuurlijk geen tankstations te bekennen waren. Zo stom maar ook wel grappig.
hahahahaha noooooooooooooooooooooo wat erg! dit is ZO erg!!!
ik heb dat met de weg zoeken tijdens het auto rijden,, man wat is dat zenuwslopend!
Je vertelt het in elk geval heel leuk! Maar het klinkt niet echt fijn, haha. Ik rijd nog geen auto, maar mijn grootste ‘autodrama’ is die keer ’s avonds, we moesten nog een uur naar huis rijden, het was DONKER, keiharde regen en ook wat hagel en het lampje van de accu brandde, de accu laadde niet meer bij. En als de accu leeg is, doen sowieso je lampen het niet meer (niet handig in het donker) en wil je auto volgens mij ook niet meer echt rijden. Nou dat was dus echt het langste uur van m’n leven, maar we hebben het gered!
Hilarisch!! Ik zou echt panisch worden, ik tank al als mijn auto aangeeft dat ik nog minder dan 100 km kan rijden. Ben echt een freak met dat soort dingen hahaha
Haha o my god,
Ik herken het zo!
Ik rijd eigenlijk nooit met een ’te’ volle tank, stomweg vind ik benzine namelijk nog steeds zonde geld haha, maar zonder auto kan ik dan ook weer niet..
Maargoed bij mij komt het dus TE REGELMATIG voor dat het rode lampje brandt. Op een of andere manier lijkt het ook wel steeds roder te worden als het dan ook daadwerkelijk steeds leger raakt.. Ik ben altijd weer blij als ik thuis ben, aangezien bij mij de benzinestations ook niet echt om de hoek zijn.
O god wat vreselijk! Ik ken het zo! Vorig jaar kwamen we terug van een vakantie in Frankrijk en we rijden altijd via Luxemburg omdat het tanken daar zo goedkoop is. Alleen wat we toen niet wisten was dat er een omleiding was en dat we pas over 80 kilometer konden tanken en dat we nog maar een streepje hadden (wat ongeveer 100 km EXTREEM zuinig rijden is). Uiteindelijk 80 km/u in zijn 5 gereden en echt net gehaald, maar we zaten hem echt te knijpen of we het wel gingen halen (was ’s nachts dus dan hadden we daar gezellig gestaan)
Oh wat erg.. ik zie zo mezelf in dezelfde situatie zitten, haha vreselijk!
Whaha, ik zie het zo voor me ;)
Oh, the horror! Maar ik heb gelukkig zo’n teller waar ik op kan zien hoeveel kilometer ik nog kan rijden, net iets geruststellender ;-)
<3
Nooh wat erg! Ik heb zelf nog geen rijbewijs maar ik ben daar volgens mij ook nog helemaal niet aan toe ahaha. Nog zo’n weg piraat op de weg nee dankje. (: xd ik wacht nog een aantal jaar denk ik.
Ik ben ooit in de eindhoven marathon verzeild geraakt met mijn auto. Zo’n stressvol moment met allemaal politie om me heen. De tranen rolden over mijn wangen van de spanning.
En tevens heb ik 180 km per uur gereden op de duitse snelweg met een motorklap die open was. Bij het tanken had ik aan een hendel getrokken waarvan ik dacht dat die voor het tankklepje was. Ik heb er gelukkig niks van gemerkt maar mijn vriend kreeg een hartverzakking toen hij mij zag aankomen.
Oeps ;)
Eh, ik ben al letterlijk zonder benzine gevallen :-). Een paar honderd meter vóór het benzinestation… en net vóór een tunnel onder een spoorweg, drama als je daar in rijdt en je motor valt uit. Maar dus, mijn autootje komt nog uit het stenen tijdperk en een lampje dat gaat branden als je een alarmerend laag niveau brandstof bereikt heb ik dus niet. Alhoewel mijn vader altijd beweerde van wel, maar ik heb het tegendeel bewezen, jammer genoeg ;).
Hahaha wat een hilarisch verhaal weer. Ik heb helaas of nouja misschien wel gelukkig, nog geen rijbewijs. Dus geen spannende avontuurtjes op de weg voor mij. Misschien komen die nog.
omg zo stressvol, ik zou denk ik rijdend janken… haha
Dit is wel echt drama haha.
Wat ergg!!! Mijn ergste ervaring is toen ik net mijn rijbewijs had, toen mocht ik de auto van papa en mama lenen. Zij waren toch op vakantie. Toen ben ik tegen een hek aangereden en toen was de auto behoorlijk ingedeukt. Auwtsjjj!
Man, man, man. Ik zou echt in de stress schieten als ik dit zou meemaken.
Oooooh, ik krijg helemaal hartkloppingen van dit verhaal alleen al!
Mijn grootste blunder is waarschijnlijk dat ik vijf keer, ja je leest het goed, over mijn rijexamen heb moeten doen. Verder rij ik heel goed, thank you very much.
Dan ben ik ook een ramp met autorijden, want ik heb het ook binnen vijf keer gehaald…yep fuck me right!
Maar het allerergste was toch wel de keer dat ik weg was naar een sollicitatiegesprek en de weg helemaal kwijt was. Heb een uur lang rondjes zitten rijden en kwam te laat op mijn gesprek. En nee, ik kreeg de baan niet. Bummer!
Hahahaha, ik moest er stiekem een beetje mee lachen.
Ik kan helemaal niet goed autorijden en heb er een enorme hekel aan, ik doe het dan ook bijna nooit.. Het ergste was nog wel dat ik iemand op moest halen in de spits op het station en dat ik op één kruispunt de auto 4x af liet slaan en er achter mij een hele rij ontstond.. verschrikkelijk ik heb me nog nooit zo opgejaagd gevoeld.
Ik heb geen rijbewijs maar kan me voorstellen dat dit erg lastig is! Moest er stiekem wel van lachen, maar aaw Annemerel!
Oh hemel wat erg!!! Ik ben ooit toen ik van A naar B probeerde te komen faliekant verkeerd gereden en ergens in een boerengehucht terecht gekomen (Lage Zwaluwe, anyone?). Dat was voor de tijd dat ik een Iphone had dus ik de vriend bellen. Die lachte me dus uit en hard. Mijn reactie, ik heb opgehangen. Krijg wat! Ik aan de lokale groenteboer (het was echt een gehucht) de weg gevraagd en bleek dus echt 250 mrt bij de snelweg vandaan te zitten. Oeps. We hebben het er nog over, maar ik bel dus de man niet meer als ik verdwaald ben. Dat snap je wel ;) xx
http://www.creativityandchocolate.blogspot.com
erg leuke schreven, maar niet zo leuk dat je dat hebt meegemaakt haha :p. ik rijd nog niet dus dat komt nog wel :’)
Oh drama!!! Altijd een stressmoment die benzinelichtjes die gaan knipperen.
In Verona Italie reed ik met mijn mini Seat Arosa en toen kookte mn motor en was de thermostaat kapot.op dat moment was ik heeeeeel blij met de ANWB europa service haha.
Net m’n rijbewijs, ik ging wel even rijden naar de stad. Komen we voor een stoplicht, ik wil weg rijden..en ja hoor ik val stil. Niet 1 keer maar zo’n 6 keer, ondertussen m’n moeder helemaal panisch roepen naast me. Auto’s heel moeilijk ons voorbijsteken, toeteren. Uiteindelijk ben ik maar uitgestapt en is m’n moeder verder gereden..
Ohja, en tijdens het parkeren een auto geramd. ‘Gelukkig’ was het die van m’n ouders.
Je hoeft je echt niet te schamen, want ik zou net zo reageren! Sterker nog: ik heb mijn vader regelmatig zeer dramatisch gebeld over hoe ver een tankstation was en of ik dat zou redden… ;)
Grootste drama’s met autorijden vind ik de files waar je in terecht komt op het moment dat je hondsberoerd bent en nog 10 kilometer stilstaan voor de boeg hebt..
Hilarisch geschreven weer!
Wij hadden zon pech de afgelopen zomervakantie. We waren op weg naar Venetië, we stonden op een camping onderaan het gardameer, dus was zon 140km rijden. De verste tocht die we gingen maken die vakantie. 10km voor Venetië, wil mijn vriend de TomTom goed gaan instellen, dus op de vluchtstrook/inham op de snelweg gaan stoppen om hem in te stellen. Op het moment dat hij de vluchtstrook oprijdt, houd de motor ook op. Ik dacht eerst, niks aan de hand, hij: ook dat is de dynamo… Nou, dat was de distributieriem, die nog 20000km mee had kunnen gaan. Je snapt al, wij zijn niet meer in Venetië aangekomen. Op de Italiaanse ANWB gewacht, werden wel door Nederlanders aan de telefoon geholpen, maar het kon tot 3 uur duren voor ze er zouden zijn. Oké, fijn. Sta je met 35graden langs de snelweg, waar je vriend door een drol heen is gereden die daar eerder was neergelegd door een vrachtwagenchauffeur… Stinken! Half uur later was de ANWB er al, alleen een mannetje dat geen Italiaans sprak. Moet je met handen en voeten proberen erachter te komen waar we heen gingen… Gingen naar een of ander gehucht, waar de ANWB beloofd had dat we een vervangende auto zouden krijgen. Nou, wij wachten en wachten, (gebeurde smorgens om half 10) en rond 3 uur smiddags kregen we te horen dat er geen vervangend vervoer zou komen en we dus 5uur voor Jan lul hadden zitten wachten. Er was een aardige Italiaan in de garage doe goed Engels sprak, en zei dat zijn baas gestoord was, want die kerel was ons alleen maar aan het uitschelden… Zou dat misschien zijn geweest doordat de auto zo stonk?:p uiteindelijk om den lang verhaal nog langer te maken… We zijn uiteindelijk met de bus, vet ver lopen en daarna met de trein teruggekomen opende camping, waar we zonder auto 4dagen zaten. Auto zou niet gemaakt worden omdat ie totallos verklaard was. Na veel gezeik uiteindelijk een huurauto gekregen en met deze auto de bergen in geweest, lekker doorgetrapt zeg maar. Maar je begrijpt dat wij niet zo blij waren methode ANWB…. Vooral omdat het uiteindelijk onszelf 900€ kostte om de auto in Nederland te krijgen…
Drama idd.. pff gelukkig nog op tijd bij benzinestation..
gelukkig ik nog niet zoiets meegemaakt..
Arme schat! Gelukkig is alles goed gekomen! Gelukkig/Helaas mag/kan ik nog niet autorijden :)