Voordat ik begon aan mijn marathonproject was hardlopen voor mij een hele individuele bezigheid. Deze zomer heb ik geleerd dat hardlopen juist ook een teamsport kan zijn. Je kunt het niet alleen. Of misschien kan het wel, maar het lijkt mij echt een stuk minder leuk. Dit is een van de onderwerpen die ik besprak met mijn sportpsycholoog Thomas Waanders. Verder hadden we het over dingen als mensen teleurstellen, zenuwen en verwachtingen.
Nog drie dagen… dan mag ik aan de bak. Ik kan me nu nog totaal niet voorstellen dat ik over drie dagen 42,195 kilometer ga hardlopen. Zoals gewoonlijk in de taperfase voelen mijn benen tot alles in staat, behalve hardlopen. Ik weet dat het erbij hoort. Ik weet dat ik nooit fitter dan nu aan de start van de marathon gestaan heb (in september stond ik niet aan de start, dus dat telt niet). Ik weet dat ik het kan. Ik weet dat ik het tot op zekere hoogte ook nog leuk vind. Het komt goed. Hoop ik.
Liefs,
Annemerel
Heel veel succes alvast! Als er iemand is die dit kan, dan ben jij het! Ik heb je voorbereidingen (stilletjes) op de voet gevolgd en ik moet zeggen: ik heb echt heel veel respect voor hoe jij het doet. Ik vind je een enorme doorzetter en je blijft altijd positief. Het gaat je vast lukken en je mag hoe dan ook ontzettend trots op jezelf zijn met wat je hebt bereikt: zowel op hardloopgebied als daarnaast ;)
Good luck!
Groetjes,
Jolijn
Interessante video. Ik ga zelf aan een coaching-opleiding beginnen en ik herken veel van jouw angsten en wat hij zegt. Laat je acties en passie niet beïnvloeden door die negatieve reacties of mensen. Dit zitten waarschijnlijk elke dag uitgeput op de bank omdat ze niks leuks doen in hun leven en daardoor andere bekritiseren. Ik vind het inspirerend om te zien hoe jij jouw eigen leven leidt. Dat je een doel hebt en dat je daar naar toe werkt.
Wel interessant om te bedenken waarom je het eng vindt om 3:10 te zeggen. Stel dat je het niet haalt en 3:15 loopt. Is dat dat heel erg? En waarom? Ik zal persoonlijk nog steeds net zo impressed zijn als dat je 3:10 zou lopen. Sterker nog, ik vind jouw tijdens sowieso indrukwekkend. Ik kan me voorstellen dat je in ieder geval sneller wil zijn dan wat je met je normale “amateuristische” training zou hebben gelopen. Maar dan nog, je weg er naar toe is al tof om te zien. Hoe je met je blessure bent omgegaan is inspirerend. Dus dit is wat mij betreft “slechts” de kers op de taart.
Toi toi toi
Auteur
Wauw Rosalie, wat een mooi berichtje. Vind ik heel fijn om te lezen. Dankjewel :)
Hoi Annemerel,
Wat fijn om je groei ook op dit (mentale) vlak te mogen volgen. Ik ben zelf vaak onzeker en vind het enorm knap dat je ook deze kant durft te delen. Erg inspirerend hoe je alsnog telkens weer stappen vooruit zet!
Heel veel succes vandaag! Je kunt dit, geniet ervan!