TUNE TUESDAY: MDNA Tour

Afgelopen week, ’s nachts, na het Madonna concert schreef ik al dat ik eigenlijk veel te weinig tijd (lees: energie) had om precies te schrijven wat ik wilde schrijven. Er is nu bijna een week voorbij en ik wil dat graag nog even goed maken.

Want GOD wat was dat concert gaaf. Ik moet toegeven dat ik op concertgebied nog vrij groen ben, verder dan een concert van Dido en eentje van Coldplay was ik tot nu toe niet gekomen. Maar HALLO wat een show was dit. Het was geen concert, het was een show. Een show die van begin tot eind fantastisch in elkaar zat en daadwerkelijk een verhaal vertelde. Nu heeft Madonna natuurlijk qua liedjes natuurlijk ook wel keus uit een discografie van bijna 30 jaar, maar toch, knap. Ik heb geen seconde gedacht “JA, ok, get it over with, NEXT!”. Zelfs het speciaal voor “Celebration” geschreven nummer “Revolver” met Lil’ Wayne, waar ik tot voor kort echt niet naar kon luisteren omdat het gewoon echt niet mijn ding was, was tof (en inmiddels luister ik hem tijdens het hardlopen op repeat, er is iets met dat nummer waardoor ik zelfs na 29 kilometer nog kan sprinten..).

Er zijn veel mensen die Madonna “verleden tijd” vinden. Wie gaat er nu zo gekleed en zingt dit soort nummer op haar 54ste? Nou ja, Madonna does. En waarom ook niet? Als Mick Jagger of Keith Richards of een andere man “op leeftijd” zijn shirt uittrekt op het podium staan de kranten er toch ook niet direct vol mee? Voor de mensen die Madonna te oud vinden voor wat ze op dit moment doet heb ik DIT filmpje..

Love it…

Goed, verder over het concert.. Laura en ik hebben geen vrienden gemaakt in het stadion. We zijn allebei niet de kleinste (ik ben zelfs 1.77m tegenwoordig.. JUP, ik kan het zelf ook bijna niet geloven, op mijn 18de was ik nog 1.75m en daarna heb ik er nooit meer een meetlint bij gepakt. Maar ik ben afgelopen weekend door twee verschillende mensen gemeten en beiden zeiden 1.77m. Seriously. Hoe cool is dat? Who knew trouwens dat je na je 18de nog kunt groeien? Mijn vader zegt dat het komt doordat ik zoveel eet.. Ha Ha). Maar goed we waren dus niet de kleinste in het stadion en we hadden ook nog allebei wedges aan. Daarbij vond ik het fantastisch om mijn armen in de lucht te gooien en te springen. Sorry Françaises, I didn’t mean te be a bitch.

Het eerste thema van de Madonna show was “Transgression”. Ze zong nummers als “Girl Gone Wild” “Revolver” “Gang Bang” “Papa Don’t Preach” en “I Don’t Give A…”. Vervolgens trok Madge haar cheerleader outfit aan voor het onderdeel “Prophecy”. Hierin kwamen nummers voorbij als “Express Yourself / Born This Way” “Give Me All Your Luvin'” en “Turn Up The Radio”. Vervolgens was het onderdeel Masculine/Feminine aan de beurt waarin Madonna onder andere een prachtige versie van “Like A Virgin” ter gehore bracht, alleen begeleidt door een pianist. Wauw! Tot slot het onderdeel “Redemption” met nummers als “I’m Addicted” “I’m A Sinner” “Like A Prayer” en “Celebration”.

Als ik nu moest kiezen welk onderdeel ik het leukste vond, welke nummers ik het beste vond? Ik weet het niet meer… Direct na het concert dacht ik het nog wel te weten, maar nu er een week overheen is gegaan… Ik kan nu al niet wachten op de concertregistratie op DVD.

Tot die tijd kijk en luister ik naar de concertregistratie gemaakt tijdens het 45 minuten durende concert in de legendarische Paris Olympia club.

 

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin