Sinds Tuur’s sabbatical (en de daaropvolgende coronacrisis) koken Tuur en ik eigenlijk altijd samen. We zijn een beetje een team geworden in de keuken en dat heeft als gevolg dat wanneer ik het dan een keer alleen moet (of beter gezegd: wil) doen, er van alles mis gaat. Dat gebeurde gisteravond toen ik in mijn eentje een salade (klinkt zo simpel) wilde maken. Het begon met een klein foutje, daarop volgde wel iets heel erg stoms en het eindige met een derde dingetje waarna ik in tranen was (want: au!). Gelukkig kan ik het vandaag lachend navertellen.
Liefs,
Annemerel
