Gisteren stapte ik eindelijk op mijn racefiets. ’s Avonds na het avondeten, na de persconferentie, vonden Tuur en ik het een mooi moment om te gaan oefenen. Het klinkt misschien suf, dat ik als ‘sportieve’ jonge vrouw moet oefenen met fietsen, maar dat ik een redelijke conditie heb betekent niet dat ik ook meteen een goede fietser ben.
Ik heb namelijk valangst, zelfs zonder klikpedalen. Maar geef me een stuk (leeg) asfalt, zonder bochten en zonder takken op de grond of boomwortels die voor hobbels zorgen en ik geniet met volle teugen. Ik denk dat ik de komende periode vaker ’s avonds ga fietsen na het eten. Wellicht een gezondere gewoonte dan Netflix en – anders dan met hardlopen – hoef je niet eerst twee uur te wachten met fietsen. WIN!
Liefs,
Annemerel
