Ik liep gisteren met een gedrocht op mijn wang (en vandaag nog steeds, spoiler alert voor de vlog van morgen) en het is gek… maar ik vond het daardoor moeilijker om steeds die camera op mijn gezicht te richten. Het is niet dat ik niet wil dat jullie het zien, het is meer dat ik zelf gewoon gefrustreerd raak van die puist en er continu aan wil zitten als ik er aan denk. Dat blauwe oog van een paar weken geleden (inmiddels alweer zes weken!) daar had ik geen moeite mee, de krater die ik op mijn gezicht heb gecreëerd, daar voel ik me wel onzeker over.
Liefs,
Annemerel
het niveau wordt echt wel steeds lager…..
ps: op de vraag of je je snelheid kwijt raakt na gipsvoet: dat is niet erg, je moet de belasting toch weer opbouwen en dus komt de snelheid van zelf wel weer… (bron: fysio)
#doeeenslief als dit te laag voor je “niveau” is… ga dan wat anders doen ipv zo reageren.
Ik snap je helemaal ik voel me dan ook best kut. Naast het zicht is het ook gewoon nog pijnlijk. Als ik een puist heb moet mijn vriend er ook onder leiden ik kan dan heel chagrijnig zijn, gelukkig kan hij net al Tuur alles aan.
Ik vind je podcasts trouwens ook heel tof, maar heb geen insta om er op te reageren! Ik luister ze tijdens het fietsen.
Auteur
Aaah dankjewel wat leuk om te horen!
Hi Annemerel,
kan je het schema wat je in je vlog liet zien, nog apart delen?
Dank je.