Deze week maakte ik twee fouten die je eigenlijk niet meer zou moeten maken als je aan het trainen bent voor je vierde marathon. Lesje geleerd nu, hoop ik.
Dinsdag
Na een hele dag klussen stond mijn hoofd dinsdagavond wel naar rennen. Mijn lichaam daarentegen, was moe. Toch trok ik dinsdagavond rond een uurtje of 21.00u mijn hardloopschoenen aan, de New York Marathon komt steeds dichterbij en na die mislukte duurloop van twee dagen ervoor, kon ik moeilijk nog een keer verstek laten gaan. Het zou geen wereldramp voor mijn fysieke training zijn, maar twee keer achter elkaar falen zou mentaal niet erg fijn zijn.
Ik besloot voor een snel rondje van 6 kilometer te gaan, het rondje dat ik al veel vaker liep de afgelopen maanden. De eerste kilometer ging moeizaam, zo moeizaam dat ik mijn eten naar boven voelde komen. De tweede kilometer ging gelukkig al beter, maar mijn laatste kilometer liep ik het snelst, met een pace van 4’41 per kilometer. Uiteindelijk kwam ik op een gemiddelde pace van 5’04 uit, nooit liep ik dit 6K rondje sneller. Goed voor mijn zelfvertrouwen.
Vrijdag
Donderdagochtend stond er een 10K op het programma, maar ik kwam mijn bed niet uit. ’s Avonds dan… Maar ook dit plan ging niet door, ik was moe en voelde me niet in staat om ook nog maar iets uit te voeren, laat staan 10K hardlopen. Vrijdagochtend dan maar, dan zou ik naar 48 uur hebben om te herstellen voor mijn duurloop van zondag. Maar ook vrijdagochtend trok ik een kussen over mijn hoofd heen toen de wekker ging. Het werd dus vrijdagavond.
De eerste kilometers waren zoals gewoonlijk mijn langzaamste. Ik voelde mijn avondeten weer omhoog komen en voelde me ronduit misselijk. Toch liep ik met een pace van 5’15 (dat is 11,5 kilometer per uur). Ik had het gevoel dat ik met 6’00 liep (dat is 10 kilometer per uur). Vanaf drie kilometer werd ik sneller. Mijn hartslag ging wel wat omhoog, maar ik kon het volhouden. Ik liep de 10K uiteindelijk met een gemiddelde pace van 4’56, net iets sneller dan 12 kilometer per uur en met 49.16, eindelijk onder de 50 minuten. Een 10K onder de 50 minuten is me voor het laatst gelukt in september 2013, tijdens een wedstrijd. Yes, ik word sneller. YES!
Zondag
Goed, deze blog heet Rookie Mistake en dat is niet zonder reden. Afgelopen zondag zat ik namelijk op de blaren. Mijn snelle 10K was pas 33 uur geleden toen ik zondag om 7.00u aan mijn duurloop begon en was duidelijk nog in mijn benen aanwezig. Na nog geen kilometer had ik zware benen. Eerst had ik nog de hoop dat het wel weg zou trekken, ik ben een diesel, ik heb eerst een paar kilometer nodig om lekker te rennen. Even dacht ik dat dat daadwerkelijk het geval was, kilometer 3-7 waren best lekker. Daarna begon ik met aftellen.
Kilometer 10-22,5 voelden als kilometer 30-42,2 op de marathon. Ik wilde stoppen, mocht niet stoppen, moest doorgaan. Au, au, au zo zwaar, zo moe. DOORGAAN! Ik liep de 22,5 uiteindelijk met een prima pace van 5’29, maar vraag me niet hoe zwaar ik het gehad heb. Niet qua hartslag, die bleef netjes tussen de 150 en 160 (voor mij is dat een prima hartslag tijdens een duurloop), maar mijn benen. Halleluja. En oh ja ik had zo’n dorst en had geen water of geld meegenomen, dus de laatste 10 kilometer heb ik met dorst rond gelopen. Ugh. De rest van de dag was ik doodmoe, ik ben gewoon doorgegaan want Ikea riep mijn naam en mijn studio ook. Maar toen ik om 20.15 klaar was met eten ben ik meteen mijn bed ingedoken, een kwartier later was ik onder zeil.
Lesson learned? Ja. Zeker. Deze week doe ik mijn runs weer netjes op dinsdag, donderdag en zondag. En als ik zondag 25 kilometer loop, zorg ik dat ik onderweg iets te drinken heb, want die dorst ga ik nooit meer meemaken.
Liefs,
Annemerel
You live, you learn. Inderdaad, di/do/zo en water mee. Dan moet het goed gaan. Knap dat je al zover bent. Doe het je niet na!
Al doende leer je toch?! Maar hé, je hebt je duurloop wel uitgelopen!
Wat leer je een hoop de afgelopen week!
ik vind het zo spannend die marathon!! Almost!!
Zo blijf je bijleren :) Ik doe het je niet na hoor!
Maar wat een doorzettingsvermogen heb je dan toch nog – jeetje super goed!!
Ik wil beginnen met hardlopen, welke nikes raad je aan voor afstanden tot 20 km ongeveer?
But you did it!
Ik vind het zo knap van je! Wat een afstanden zeg :)
En lesje geleerd toch, deze week gaat het vast beter!
Wat knap dat je je duurloop toch gewoon uitloopt, terwijl je zo kapot bent. Ik snap wel dat je dan aan het einde van de dag gesloopt bent. Deze week gaat het vast beter!
Doorzetter! Goed bezig! Knap dat je gewoon doorgaat terwijl je benen zwaar zijn en je dorst hebt!
Luister wel een beetje naar je lichaam he.
Ik heb vaak genoeg de fout gemaakt om toch te gaan hardlopen, ondanks dat ik moe was en absoluut geen zin had. De volgende dag moest ik dat bekopen met een verkoudheid of een koortslip.
Soms moet je gewoon naar je lichaam luisteren en het was rust gunnen.
Op de momenten dat je weerstand weer sterk is, krijg je weer zin in die run!
ziet er leuk uit
Gogogo girl!!!
Je bent wel snel zeg, wow! Nu heb ik eindelijk ook wat beter inzicht in die paces :’) De laatste run klinkt alleen niet erg fijn, lijkt me zo vervelend als je 22,5 kilometer lang aan het doorzetten bent.
You go girl!
De marathon in New York ga je rocken met een dikke PR, weet ik zeker.
Wauw, wat ben jij een doorzetter. No matter what, het gaat goedkomen met de marathon&jij!
Wow, wat ben jij toch snel zeg!!!
Van fouten kun je leren. Nog steeds veel respect voor je.. je bent goed op weg! Keep on going.. je bent m’n voorbeeld (of nja, in ieder geval heb jij ervoor gezorgd dat ik ben begonnen met hardlopen!)
Mijn rondjes gingen deze week ook niet van een leien dakje. Woensdag wilde ik 12 rennen, maar na 5 km kreeg ik buikpijn en besloot ik het risico niet te nemen en gewoon terug naar huis te rennen. Dus het werd 7,5 ipv 12 :(. Balen, maar morgen staat er 24 km op de planning (m’n langste tot zo ver!) dus fingers crossed dat m’n beentjes en buik zich goed houden!
Van fouten leren we, you go girl!