WINTER SNAPSHOT DIARY: 21/12 (Sölden)

Goedemorgen, vandaag niet hardlopen, hoe graag ik eigenlijk ook wilde. Mijn wekker ging om kwart over zes, dat was net iets te vroeg om mezelf te motiveren. Ik sliep dus nog een half uurtje verder. De reden dat mijn wekker dit keer zo vroeg stond? We moesten vanmorgen uitchecken en omdat we ook nog lekker vroeg op de piste wilde staan, moest ik dus ERG vroeg opstaan als ik ook nog wilde hardlopen. Dat schoot er dus heel even bij in. Laten we dus maar bij het ontbijt beginnen. Dit keer ga ik voor scrambled eggs, worstjes, yoghurt met muesli en een donut. Volgens mij wel voldoende om de ochtend op te overleven.

Gaan we weer! We zitten netjes om half negen in de lift, hebben we redelijk snel gedaan, toch?

Vandaag geen strakblauwe lucht, maar die hebben we zaterdag en zondag ook wel genoeg gezien. Alhoewel, dat gaat natuurlijk nooit vervelen, maar ik probeer een positieve draai aan het verhaal te geven. Vandaag voel ik me net Willy Wortel, want nu is het mijn beurt om met de GoPro te skiën. Hoe staat het me?

Tijd voor warme chocolademelk met slagroom. Zo lekker smaakt het alleen in Oostenrijk op de piste.

Ok, genoeg opgewarmd, tijd om weer te gaan skiën. Voor alle geïnteresseerden.. mijn helm is van Giro, mijn bril van Aphex (allebei uit 2013), mijn jas is van Goldbergh en mijn zonnebril van Oakley.

Roos lacht hier, maar eigenlijk kan ze helemaal niet meer lachen. We hebben net een afdaling van 17 kilometer gedaan en we zijn geen een keer gestopt. Alles is gefilmd met de GoPro (Roos d’r werk weer), we hebben er precies 14 minuten en 53 seconden over gedaan, het ging ZOOO lekker. Maar waarom kan Roos dus eigenlijk niet meer lachen? Ze is haar zonnebril (Ray Ban aviators) onderweg verloren en daar komt ze in de lift pas achter. NOOOO!!!

Zien jullie dat hotel met dat witte ding met dat groen erop? Dat is ons hotel, Bäckelar Wirt. Of nou ja, dat was ons hotel, we zijn er net uitgecheckt. Het ligt dus naast de lift, ideaal!

Time for lunch. Dit keer delen we eerst frietjes met worstjes en gaan we daarna voor de kaiserschmarnn.

ROOS ik wil niet weg, ik blijf hier, in de sneeuw. OK hier probeerden we dus een coole foto te maken, maar deze missie is hopeloos gefaald.

Dus toen werd het maar een selfie voor Instagram… Zo gaan die dingen.

En toen zaten we in de auto en dit is de meest onvoordelige selfie voor zowel Roos als mij. Misschien voor Roos nog wel erger. Sorry Roos. Misschien had je hem beter meteen kunnen verwijderen dan had ik hem niet in mijn snapshot diary kunnen plaatsen. Iedereen weet dat je knapper bent dan deze onfortuinlijke selfie, hahaha. Maar we zijn dus onderweg naar onze volgende bestemming…

En die bestemming is…. de supermarkt! Haha, ok, nee, kleine pitstop bij de MPreis. Bij deze supermarkt is de Aperol Spritz namelijk al vanaf begin dit jaar (al bijna een jaar dus) 1+1 gratis, ik moet even een paar flesjes inslaan hoor, vergeef me!

Nu zijn we echt – na drie keer Justin’s album geluisterd te hebben – op onze nieuwe bestemming, in München! Kijk eens hoe smerig mijn auto is. Volgens mij is hij nog nooit zo vies geweest en ik heb toch in aardig smerige omstandigheden gereden met mijn auto.

We slapen vannacht in München. De vorige keer ben ik na het skiën naar Nederland doorgereden, maar het leek me dit keer toch een veiligere (en vooral ook gezelligere) optie om tussendoor nog ergens te stoppen en dat werd München. De kerstsfeer was hier goed te voelen, het was ontzettend druk met mensen die inkopen deden voor kerst, maar er waren ook overal kerstmarktkraampjes.

Maar goed, het ene moment liepen wij dus heel rustig door een mooi verlichte winkelstraat, het volgende moment zagen we een demonstratie tegen islamitisering van Pegida (die demonstraties die in Nederland verboden zijn) door de winkelstraten gaan. Het lijkt allemaal super goed georganiseerd, met heel veel politie er omheen. We voelen ons redelijk veilig ook al lopen we echt maar zo’n twintig meter voor ze uit. Maar op een gegeven moment begint iedereen te schreeuwen en zien we overal politieagenten gaan rennen, er komt ons namelijk een tegen demonstratie tegemoet rennen, we zitten er tussenin. Roos en ik schrikken ons rot en rennen als twee geschrokken kippen een steeg in.

Uiteindelijk vinden we dankzij de hulp van de fabulous Athena een heel fijn burgertentje, Burger House. Ik drink een Aperol Spritz, Roos een Bionade en we eten allebei de twee mini classic burger zonder kaas en met huisgemaakte frietjes. Heel erg lekker. Op Athena kun je altijd vertrouwen als je een hotspot nodig hebt. Ze heeft trouwens ook een hele plattegrond gemaakt met daarop heel veel hotspots in München!

Na ons eten wandelden we een half uurtje naar huis, gelukkig was er van de demonstratie inmiddels niets meer te zien. We ploften om tien uur in bed, vielen niet veel later in slaap en werden net om half acht weer wakker. We gaan nu nog een paar uurtjes München ontdekken en rijden dan terug naar Nederland! Spreek jullie morgen!

Liefs,
Annemerel