Morgen ben ik 34 weken zwanger. Met 34 weken kun je officieel met zwangerschapsverlof en ik begrijp heel goed waarom je dat zou willen. Wanneer je een fysiek beroep hebt, petje af… ik zou het denk ik niet eens tot de 34 weken gered hebben. Maar ook wanneer je ‘gewoon’ de hele dag op een stoel zit en voor een baas aan het werk bent snap ik heel goed dat je met 34 weken denkt… tabée, tot over 16 weken. Mijn hoofd draait overuren, voornamelijk omdat er nog zoveel dingen zijn die ik graag zou willen doen voor de bevalling. Het is inmiddels zo’n chaos in mijn hoofd dat ik twee taakjes waar ik persoonlijk best wel veel zin in had, heb uitbesteed.
Hoe voel ik me?
Nou, best wel druk. In mijn hoofd. Ik heb mijn to-do-lijst helemaal uitgeschreven en minder belangrijke taken verwijderd, maar iedere dag komt er toch weer wat bij wat ik vergeten was. Zo staat er op de lijst die ik vorige week deelde bijvoorbeeld niet het inpakken van mijn vluchtkoffer. Lijkt me toch wel handig. Ook al hoop ik thuis te kunnen bevallen, de kans is groot dat ik uiteindelijk toch naar het ziekenhuis zal moeten, daar moet ik natuurlijk wel op voorbereid zijn. Verder is het wellicht ook handig om de Isofix van de maxi-cosi in de auto te installeren. Ook daar had ik vorige week nog niet aan gedacht.
Verder had ik wel heel leuk opgeschreven ‘plan bedenken voor blog, YouTube, Have a Good Run’ maar als dat plan er eenmaal is, moet je het ook nog uitvoeren. De plannen zijn er inmiddels, de uitvoer, daar moet ik nog aan beginnen. Adem langzaam in door je neus, adem rustig uit door je mond… Gisteravond kon ik wel alvast een ding van mijn lijstje strepen, de fotoshoot met mijn buik zit er inmiddels op. Drie uur lang stond ik in mijn legging en sportbeha op het strand en in de duinen en ploeterde ik door het mulle zand. Na twee uur was mijn lichaam zo stijf (door de kou en het lopen door het mulle zand) dat ik mijn ene voet niet meer voor de ander kon zetten. Maar ik wilde toch heel graag wachten tot zonsondergang. Het wachten werd gelukkig beloond met een prachtige oranje vuurbal die de zee in zakte, maar vanmorgen werd ik wel gebroken wakker. Ik kan mijn benen nog steeds niet optillen en ga dus schuifelend langs de muur door het leven.
Ik moet zeggen dat ik het lastig vind om te doseren met mijn krachten en energie, maar ik denk dat gisteravond wel een goede les was. Gelukkig heb ik de komende dagen geen fysiek uitdagende plannen meer en kan ik dus lekker uitrusten op mijn bureaustoel. Het zette me wel aan het denken, hoe anders zou dit zijn als je al een kindje hebt…
De buik
De buik groeit goed. Ik krijg weleens opmerkingen van mensen die zeggen ‘wow jouw buik is echt groot, zo groot was ‘ie bij mij pas aan het eind van mijn zwangerschap’. Moet zeggen dat zulke opmerkingen best onzeker kunnen maken, dus mocht je ooit twijfelen of je zo’n opmerking moet maken bij iemand, dan zou ik adviseren om er van af te zien.
Volgens de verloskundige groeit mijn buik gewoon gemiddeld en dat blijkt ook uit de rekenmachine van ikbenzwanger.com. Dat vind ik zelf best een leuke tool, je geeft aan hoe lang je zwanger bent, hoe breed je taille was voor de zwangerschap en hoe breed je taille nu is en dan krijg je een curve te zien met de gemiddelde toename van buikgroei tijdens de zwangerschap. Ik zit met mijn toename van 25 centimeter (tot nu toe) aan de onderkant van de lijn, maar nog wel binnen de lijn. Zoals de verloskundige al zei dus, heel erg gemiddeld. Of het daadwerkelijk iets zegt over de groei van je kindje, die groei van je buik? Volgens mij niet.
Sport
Wandelen gaat een stuk minder soepel, Ollie is namelijk al ‘diep’ ingedaald en drukt de godganse dag op mijn blaas. Een wandeling van een half uur is op dit moment al ver genoeg. Fietsen gaat wonderbaarlijk genoeg beter. Doordat Ollie is ingedaald zit ze wat minder hoog en komen mijn longen wat minder in de verdrukking, waardoor ik een stuk meer lucht heb. Heel fijn. Vorige week heb ik een tochtje van 20 kilometer gemaakt (met halverwege een wandelpauze van 30 minuten). Fijn dat dit nog kan. Moet wel zeggen dat mijn onderkantje na de fietstocht voelde alsof ik 100 kilometer op een racefiets gefietst had. Nu heb ik nog nooit 100 kilometer op een racefiets gefietst, maar dat is wat ik me daarbij voorstel.
Ik merk ook dat Pilates steeds een beetje zwaarder wordt. Tot voor kort had ik nog het gevoel dat ik opbouwde in kracht. Toen ik begon met de workouts kon ik sommige oefeningen niet afmaken omdat mijn armen niet sterk genoeg waren en mijn billen te veel verzuurde, daar had ik tot een week geleden helemaal geen last meer van. Nu merk ik dat het toch weer zwaarder wordt. De buik wordt natuurlijk ook zwaarder en mijn conditie is zeker niet wat het geweest is. Wat ook niet helpt is de drukte in mijn hoofd. Ik denk dat ik onbewust toch minder goed ademhaal tijdens de oefeningen omdat ik tijdens de workouts continu ben afgeleid. En ademhaling is juist essentieel tijdens Pilates.
Babykamer
YES! Alle meubels staan in de babykamer, nu alleen nog een paar plankjes en wat gezelligheid voor aan de muur. Oh en de kleding moet ook nog in de kasten. Tuur is op het moment van schrijven naar IKEA om plankjes en mandjes voor in de commode op te halen. Helaas kan ik vanmiddag niet meteen gaan vullen. Samen met mijn moeder heb ik gisteren alle kleding die ik tot nu toe gekocht heb uitgezocht en zij heeft dit mee naar huis genomen om te wassen en strijken. Daarnaast zijn we ook tot de conclusie gekomen dat ik nog redelijk wat basics mis, dus daar gaat zij (online) naar op zoek. Dat zijn dus die twee leuke taakjes die ik nu heb uitbesteed. Toch ook wel heel erg blij dat mijn moeder dit wil doen, want het geeft mij net iets meer rust. En ik vertrouw haar volledig. Ik denk dat het voor de kleding ook beter is dat zij wast en strijkt dan dat ik me daar aan waag, haha.
De box hebben we inmiddels ook in huis, maar die laten we nog even in de doos. Die staat toch alleen maar stof te happen in de woonkamer. Waarschijnlijk zetten we die in het Hemelvaartweekend of met Pinksteren in elkaar. Mocht Ollie toch te vroeg komen, dan is het ook geen ramp dat er op dag een geen box staat lijkt mij.
Haat/liefde verhouding met eten
Ik heb de hele dag door trek en wordt standaard iedere ochtend wakker met een knorrende maag. Toch kan ik niet teveel tegelijk eten, het zakt namelijk niet meer. Ik dacht dat ik hier juist geen last van zou hebben, aangezien mijn maag nu juist meer ruimte zou moeten hebben nu Ollie is ingedaald. Het blijkt echter niets te maken te hebben met mijn maaginhoud, maar met het hormoon relaxine dat spieren in mijn lichaam laat ontspannen (zodat er straks een hoofd door mijn bekken kan). De kringspier die de slokdarm van de maag scheidt wordt door dit hormoon meer ontspannen waardoor voeding weer terug in de slokdarm kan komen. Dat zorgt voor dat branderige gevoel in mijn slokdarm als ik teveel gegeten heb. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom ik wel gewoon heel veel KAN eten, met de inhoud van mijn maag zit het wel goed, het komt alleen weer naar boven als ik te veel gegeten heb. Ik probeer nu minder gulzig te zijn met eten maar dat vind ik best lastig, ik hou namelijk van eten.
Ik heb nog geen nieuwe cravings. Olijven zijn nog steeds favoriet en ik heb ook meer behoefte aan zoet dan voorheen. Maar ik geniet ook nog steeds van ei met avocado en Hüttenkäse, alleen dan iets later op de dag en niet ’s ochtends vroeg.
Conclusie
Over het algemeen gaat het eigenlijk best goed met me. Ik voel me vele malen beter dan in het eerste trimester. Ik moet alleen een oplossing zien te vinden voor die onrust in mijn hoofd, want die is redelijk vermoeiend. En hoewel ik denk ‘ja maar ik moet nog zoveel doen’ krijg ik denk ik veel meer gedaan als ik wel die rust vindt en mezelf dus minder uitput met al die gedachten die de hele dag door mijn hoofd dwalen. Ik weet het allemaal zo goed, daar ligt het niet aan, ik moet het alleen nog even doen. Wat ook niet helpt is het idee dat Ollie ook gerust met 37 weken al kan komen en dat ik dan nog maar drie weken tot de bevalling heb. HOE DAN? Maar mijn moeder is twee keer met 40+6 en een keer met 40+3 bevallen. Ik weet niet of dat wat zegt, maar ik ga er stiekem een beetje vanuit dat het bij mij ook wat langer zal duren.
Liefs,
Annemerel
Over de buik: ik vind hem je prachtig en natuurlijk ‘staan’! Hij ziet er in mijn ogen helemaal niet mega groot of heftig uit. Je ziet er mooi en gezond uit! Ik ben nooit zwanger geweest overigens, maar wilde het toch even zeggen als tegenhanger van de opmerkingen over hoe groot je buik is ;)
Gaat helemaal goed komen. Geloof in jezelf en geniet!!
Dat lijkt me geen fijn gevoel! Hopelijk vind je de rust om af te kunnen maken wat je graag wilt doen (en nog genoeg slaap te kunnen pakken voordat het zover is :) ).
Leuk om te lezen! Bij mij met 34 weken zei iedereen juist dat ik nog zo’n kleine buik had (“ik had met 25 weken al zo’n buik!”) Ook niet zo leuk om te horen… Terwijl de verloskundige bij de groei-echo nog had gezegd dat de baby bij 40 weken waarschijnlijk 4 kilo zou zijn haha! Mijn buik ging toen ik met 35 weken met verlof was wel ineens een stukje sneller groeien. Uiteindelijk is mijn zoon met 39+1 geboren (terwijl mijn moeder van mij met 42 beviel en bij mijn broertje met 40+1, zegt dus niet per se iets!) en was hij zo’n 3,5 kilo. Succes met de laatste loodjes, want die zijn nu toch wel echt aangebroken! ;)
De laatste loodjes wegen best zwaar hè? Nog eventjes en dan is Ollie er (moet steeds aan onze kat denken, want die heet zo :’))! Ik hoop dat je je hoofd wat leger krijgt, probeer ook maar lekker te ontspannen. Hoe relaxter je de bevalling ingaat, hoe fijner.
Ahw… nog even meis en dan zit het erop voor je. Fijn dat de kinderkamer in ieder geval af is! Dan heb je daar al meer rust van.. nu alleen nog leuke accessoires scoren. Je bent gewoon prachtig zwanger, niks aan de hand. Altijd klote dat mensen zulke opmerkingen moeten plaatsen.. fijn weekend in ieder geval en lekker van genieten!