Zwangerschapsupdate: (bijna) 37 weken zwanger, veranderingen en verlof

Foto: Jorrit Ooyen

Tijd vliegt. Nog steeds. Morgen is Ollie officieel voldragen, vanaf dan mag ik gewoon thuisbevallen. Ik hoorde van alle kanten dat de tijd in het derde trimester tergend langzaam gaat, maar op dit moment heb ik dat gevoel nog helemaal niet. Volgens mij is dat alleen maar een goed teken, een teken dat ik me nog niet verveel en dat het lichamelijk nog niet zo zwaar is dat het ondragelijk is. Dat wil niet zeggen dat het allemaal vanzelf gaat, maar met de hulp van Tuur en iets meer rust in mijn kont kom ik een heel eind.

Hoe voel ik me?

Een waggelende walvis. Haha, nee echt. Ollie ligt al een tijdje diep ingedaald en dat werpt zijn vruchten af op mijn loopstijl. Als ik opsta heb ik het gevoel dat ik mijn buik moet optillen, omdat er anders te veel druk op mijn banden staat. Vorige week donderdag wandelde ik een uurtje op slakkentempo, de rest van de dag voelde het niet goed daar beneden. Het hielp niet dat ik aan het eind van de middag ineens een enorme nesteldrang aanval kreeg en alles ineens opgeruimd moest worden. Tuur hielp me gelukkig goed, maar hij kan ook maar een ding tegelijk, dus lag ik uiteindelijk nog op mijn knieën onder de bank te zuigen en probeerde ik met mijn benen het bed te verschuiven (dat was geen goede zet, die spiertjes rond mijn bekken namen me dit niet in dank af).

Ik vind het soms lastig te accepteren dat ik dingen niet meer zelf kan doen. Ik heb vijf jaar alleen gewoond en vijf jaar mijn eigen boontjes gedopt, nu heb ik bij zoveel dingen hulp nodig. Ik voel me soms een zeurpiet als ik vraag of Tuur de onderkant van de vaatwasser wil uitruimen omdat ik iedere keer sterretjes zie als ik even gebukt heb en mijn rug het ook geen grap vindt. Wat best stom is, want Tuur doet het met liefde en wil alleen maar dat het goed met mij en de baby gaat. Maar ja, het voelt gewoon een beetje slappe hap.

Bewegen

Een paar maanden geleden had ik mezelf als doel gesteld om 5000 stappen op een dag te lopen, dat doel heb ik een paar weken geleden al los gelaten omdat wandelen gewoon niet meer zo prettig voelt en ik heb ook niet het idee dat het de situatie down under verbetert. Het is me helaas ook niet gelukt om die 150 minuten Pilates per week vol te houden tot mijn bevalling. Er zijn een groot aantal oefeningen die nu te veel druk op die spieren rond mijn schaambot uitoefenen waardoor ik me eerder slechter dan beter ga voelen door Pilates. Gelukkig zijn er nog steeds wel een aantal oefeningen die wel lekker gaan en die probeer ik nog steeds wel te doen, omdat die oefeningen belangrijk zijn voor mijn houding en mijn nek/schouders (wat weer heel belangrijk is om hoofdpijn/migraine te voorkomen).

Hormonale veranderingen

Ik heb het idee dat er allerlei hormonale veranderingen gaande zijn in mijn lichaam. Voor het eerst in vijf maanden heb ik weer een onderhuidse ontsteking op mijn kin, dit had ik altijd in de dagen voor mijn menstruatie. Daarnaast heb ik totaal geen last meer van verstopping, het tegenovergestelde juist. Ook iets waar ik in de dagen voor mijn menstruatie altijd last van had. Ik ben ook niet meer zo zen als afgelopen maanden. Ik heb nog geen huilbuien gehad en het is ook niet zo dat ik de hele dag uitbarstingen heb, maar het voelt toch anders dan een paar weken geleden. Ik heb overigens niet het idee dat ik voor mijn uitgerekende datum (10 juni) ga bevallen hoor, mijn PMS-periode duurde ook altijd extra lang (gerust tien dagen), dus heb zo’n vermoeden dat dit ook nog een lang proces gaat worden. Maar je weet het natuurlijk nooit.

De buik

De buik is groot. Ik had niet verwacht dat mijn buik zo groot zou kunnen worden en als je me aan het begin van mijn zwangerschap mijn buik van nu had laten zien dan was ik me vast wezenloos geschrokken, haha. Ik ben er gelukkig ingegroeid, haha. Ik vind het wel mooi, die grote buik. En ik weet zeker dat ik hem nog ga missen. Vooral dat getrappel dat ik de hele dag voel, ook al heb ik af en toe wel zoiets van ‘kan het wat rustiger daar binnen’. Maar dan wijs ik mezelf snel terecht, want hoe fijn is het dat mijn kind lekker ligt te trappelen (en dus een teken van leven geeft) en ik heb zo’n vermoeden dat mijn buik heel leeg gaat voelen als ze eruit is. Dat ik dat getrappel echt ga missen.

Wat ik niet ga missen is hoe onhandig het is om zo’n grote buik te hebben. Opstaan zonder je buikspieren te gebruiken is echt een ding. Jezelf omdraaien in bed. Je teennagels lakken, iets oprapen van de grond, je bikini lijn scheren, je benen scheren, je schoenen aantrekken… overal zit die buik voor. Ik kijk er wel naar uit om me weer wat vrijer te kunnen bewegen.

Cravings en sneller vol

Ik eet nog steeds dagelijks Hüttenkäse en olijven, ik hou van dat zurige. Een nieuwe craving zijn dadels. Deze schijnen het geboorteproces te versnellen (dus niet dat je eerder gaat bevallen, maar dat de bevalling zelf sneller verloopt). Geen idee of het echt gaat werken, al zijn er verschillende onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat het significant scheelt of je wel geen dadels gegeten hebt voor de bevalling. Mocht het niet helpen, dan heb ik in ieder geval enorm van die dadels genoten. Ik zou ze het liefst de godganse dag eten, maar ik probeer me te beperken tot maximaal tien per dag. Er zit namelijk redelijk wat suiker in.

Opvallend is dat ik sneller vol zit dan voorheen. ’s Avonds heb ik aan een klein bordje eten meer dan genoeg. ’s Nachts heb ik dan wel weer een hongeraanval (echt honger, zo’n hongergevoel waar je misselijk van wordt), maar ik kan ’s avonds gewoon niet te veel achter elkaar eten. Iets eten vlak voor het slapen heeft ook geen zin, want daar krijg ik last van maagzuur van. Ach ja, ik word toch ook wakker omdat ik moet plassen en als Ollie er straks is zal ik vast ook regelmatig wakker worden ’s nachts. Goede voorbereiding.

Babykamer

De babykamer is zo goed als af, er kan nog wel wat gezelligheid bij maar ik denk dat ik het voor nu even zo laat. Ik ga in ieder geval niet meer actief op zoek naar nieuwe dingen voor de babykamer. Hij staat ook echt bomvol, wat niet lastig is in een kamer van 1.75 bij 2.25, haha. Ik wil deze week een video over de babykamer opnemen, dus waarschijnlijk zien jullie die snel op YouTube en hier op mijn blog.

Verlof

Afgelopen donderdag mocht ik officieel met verlof. Ik denk dat als ik in loondienst had gewerkt, ik hier mega aan toe was geweest. En ik moet zeggen, ik ben er ook wel aan toe om vaker toe te geven aan middagslaapjes en ik heb ook echt nog wel wat tijd nodig om ‘zwangerschapsklusjes’ te doen. Zoals het schrijven van geboortekaartjes en het inpakken van mijn vluchtkoffer (we zijn begonnen!), maar om het nu helemaal los te laten? Ik heb gewoon nog te veel op mijn to-do-lijst staan en dat geeft me een onrustig gevoel.

Mijn plan is om tot 38 weken in ieder geval de ochtenden door te werken. Gewoon opstaan samen met Tuur om kwart voor zeven en van acht tot twaalf aan het werk. Dan ’s middags lekker vrij. Tijd om mijn vriendinnen nog een keer te zien voor de bevalling, tijd voor middagslaapjes, tijd om een boekje te lezen, tijd om mijn vluchtkoffer in te pakken. Dat soort dingen.

Wat ik heb besloten voor mijn blog & YouTube? Tot 16 juni probeer ik iedere week twee blogs en een vlog/video te plaatsen. Na 16 juni probeer ik wekelijks mijn dagboek wel bij te houden, maar verder hoef je even geen andere blogs en video’s te verwachten. Mocht de bevalling voor volgende week donderdag beginnen (wat ik niet verwacht, maar het kan natuurlijk altijd) dan zal ik al voor 16 juni zonder ingeplande blogs en vlogs zitten, maar hé, dan ben ik als het goed is wel weer eerder terug met nieuwe blogs en vlogs. Ik houd jullie in ieder geval via Instagram over alles op de hoogte. Dus volg me vooral daar als je dat nu nog niet doet (@annemerelcom).

Liefs,

Annemerel